دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: مطالعات آمریکایی ویرایش: نویسندگان: John M. Newman سری: ISBN (شابک) : 1511503947, 9781511503945 ناشر: CreateSpace Independent Publishing Platform سال نشر: 2017 تعداد صفحات: 0 زبان: English فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 4 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Countdown to Darkness: The Assassination of President Kennedy Volume II (Volume 2) به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب شمارش معکوس برای تاریکی: ترور رئیس جمهور کندی جلد دوم (جلد 2) نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
فصل اول کتاب حاوی افشاگری های جدیدی است در مورد اینکه چگونه اسوالد یک فرار دروغین آگاه به اتحاد جماهیر شوروی در برنامه سیا برای کشف یک خال KGB در سیا بود. جلد دوم از مجموعه ای در مورد ترور رئیس جمهور کندی، "شمارش معکوس برای تاریکی" وقایع را در طول تسریع خطرناک جنگ سرد توصیف می کند. رقابت برای یک سیستم حمل و نقل دوربرد برای سلاحهای هستهای به نتیجه نهایی، غیرمنتظره و ناپایدار خود رسید - «شکاف موشکی» به نفع ایالات متحده بود، نه اتحاد جماهیر شوروی. امپراتوریهای استعماری اروپایی در آسیای جنوب شرقی، خاورمیانه و آفریقا در حال فروپاشی بودند و نقاط داغ جنگ سرد را ایجاد میکردند، جایی که مسکو و واشنگتن برای پر کردن این خلأ هجوم آوردند. پیامد اجتنابناپذیر انقلاب کاسترو زمانی که کمونیسم خود را تثبیت کرد - که تا دندونهای خود توسط بلوک شوروی در اوایل سال ۱۹۶۱ مسلح شده بود - در چند مایلی زیر شکم آمریکا تثبیت شد. این کتاب نشان میدهد که دولت آیزنهاور تا چه اندازه در مورد دولت پلیسی مستقر کاسترو، نفوذ کامل اطلاعات کوبا به تمام گروههای ضد کاسترو و نمایش تشنجآور رهبران تبعیدی کوبا انکار میکرد. زمانی که آیزنهاور زیردستان خود را برای سرنگونی کاسترو آماده کرد، رئیس جمهور صبر خود را با آلن دالس DCI از دست داد. آیزنهاور یک نمایشنامه سه گانه جنگ سرد را می خواست - حذف کاسترو و برای اطمینان از حمایت اروپا و آمریکای لاتین، حذف همزمان نخست وزیر کنگو لومومبا و دیکتاتور جمهوری دومینیکن تروخیو. دالس در پاییز 1960 با ورود نامزدهای دموکرات و جمهوری خواه به مبارزات انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده، طرح سیا را برای استفاده از مافیا برای ترور فیدل کاسترو تصویب کرد. مناظرات نیکسون و کندی به نمایشی در مورد بحران کوبا تبدیل شد. JFK نیکسون را به خاطر عدم ایستادگی در برابر کاسترو و مسلح نکردن شورشیان در داخل و خارج از کوبا مورد ضرب و شتم قرار داد، در حالی که نیکسون که میدانست این دقیقاً همان کاری است که دولت انجام میدهد، به دلیل ماهیت پنهان این طرح قادر به پاسخگویی نبود. در شورای امنیت ملی، رئیسجمهور خواسته بود: «همه باید آماده باشند تا قسم بخورند که چیزی درباره آن نشنیده است». متأسفانه برای معاون رئیس جمهور نیکسون، کندی همه چیز را در مورد آن شنیده بود. تا پاییز 1960، گروههای اصلی تبعیدی کوبایی در میامی و بخشهای زیرزمینی آنها در کوبا، مدتها بود که در هرج و مرج فرو رفته بودند. افسر اصلی سیا که مسئول نگه داشتن آنها در کنار هم بود، جری درولر، بیکفایت بود. اما این اهمیت چندانی نداشت، زیرا سرعت سرازیر شدن سلاحهای بلوک شوروی به کوبا مشکل رهبری تبعید را بیربط میکرد. دولت تبعید هرگز در کوبا در ساحل قرار نخواهد گرفت. همه اینها با یک پایان وحشتناک همراه شد. طرح شبه نظامی مخفی سیا نتوانست همگام با تحکیم رژیم در هاوانا پیش برود و این طرح قبل از تحلیف کندی نفس های آخر خود را کشید. طولی نکشید که آلن دالس و روسای پنتاگون متوجه شدند که اگر حقیقت را در مورد کوبا و لائوس به رئیس جمهور بگویند، او در کوبا سقط خواهد شد و بر سر لائوس مذاکره خواهد کرد. بنابراین آنها در مورد نظرات خود به رئیس جمهور کندی دروغ گفتند. آنها تصور میکردند که وقتی نیروی تهاجم تبعیدی در لب ساحل قتل عام میشد، رئیسجمهور نظرش را عوض میکرد و تفنگداران دریایی و هواپیماها را میفرستد. دروغ در مورد لائوس تقریباً جواب داد. اما وقتی دروغها درباره کوبا - که تیپ میتواند موفق شود و مردم کوبا برای کمک به آن قیام میکنند - کارساز نشد، شمارش معکوس برای تاریکی به پایان غمانگیز و شرمآور خود رسید. پس از گذشتن از افق رویداد پیشگویی، نیروهای سیاسی و اقتصادی به طور اجتناب ناپذیری مانند ماده ای که به تکینگی یک سیاهچاله کشیده شده است، به درون شکافتند. در عرض یک سال، کندی سه مرد ارشد سیا و بیشتر رئیس ستاد مشترک ارتش را اخراج کرد.
The book’s first chapter contains new revelations about how Oswald was a witting false defector to the USSR in a CIA plan to surface a KGB mole in the CIA. The second volume in a series on the assassination of President Kennedy, “Countdown to Darkness” describes events during a dangerous quickening of the Cold War. The race for a long-range delivery system for nuclear weapons came to its final, unexpected, and unstable conclusion—the “missile gap” favored the United States, not the Soviet Union. The European colonial empires were collapsing in Southeast Asia, the Middle East, and Africa, spawning Cold War hot spots, where Moscow and Washington rushed in to fill the void. The inevitable consequence of Castro’s revolution played itself out as communism established itself—armed to the teeth by the Soviet Bloc by early 1961—a few miles from the American underbelly. This book reveals how deeply the Eisenhower Administration was in denial about the entrenched Castro police state, the complete penetration of all anti-Castro groups by Cuban intelligence, and the convulsive spectacle of the exiled Cuban leaders. As Eisenhower marshaled his subordinates to overthrow Castro, the president lost patience with DCI Allen Dulles. Eisenhower wanted a Cold War triple play—the elimination of Castro and, to ensure support from Europe and Latin America, the simultaneous elimination of Congolese Prime Minister Lumumba and Dominican Republic Dictator Trujillo. Dulles approved a CIA plan to use the Mafia to assassinate Fidel Castro in the fall of 1960, as the Democratic and Republican nominees entered the U.S. presidential election campaign. The Nixon-Kennedy debates turned into a spectacle over the crisis in Cuba. JFK pummeled Nixon for not standing up to Castro and not arming the rebels inside and outside of Cuba, while Nixon, who knew that was exactly what the administration was doing, was unable to respond due to the covert nature of the plan. In the NSC, the president had demanded, “Everyone must be prepared to swear that he has not heard of it.” Unfortunately for Vice President Nixon, Kennedy had heard all about it. By the fall of 1960, the principal Cuban exile groups in Miami, and their underground sections in Cuba, had long since descended into chaos. The principal CIA officer responsible for holding them together, Gerry Droller, was singularly incompetent. But that mattered little, as the rate at which Soviet Bloc weapons were pouring into Cuba rendered the exile leadership problem irrelevant. The exile government would never be put ashore in Cuba. All of this came together in a terrible ending. The covert CIA paramilitary plan was unable to keep pace with the consolidation of the regime in Havana, and that plan breathed its last before Kennedy was inaugurated. It did not take long for Allen Dulles and the Pentagon chiefs to figure out that if they told the president the truth about Cuba and Laos, he would abort in Cuba and negotiate over Laos. So they lied to President Kennedy about their views. They assumed that when the exile invasion force was being slaughtered on the beachhead, the president would change his mind and send in the marines and airplanes. The lie about Laos nearly worked. But when the lies about Cuba—that the brigade could succeed and the Cuban people would rise up in rebellion to assist it—did not work, the countdown to darkness came to its tragic, and ignominious end. Once past that foreboding event horizon, political and economic forces inexorably cleaved inward like matter pulled into the singularity of a black hole. Within a year, Kennedy would fire the top three men at the CIA and most of the Joint Chiefs of Staff.