دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: نویسندگان: Siegfried Engelmann, Douglas Carnine, Tom Kinney سری: ISBN (شابک) : 1578617456, 9781578617456 ناشر: Attainment Company, Inc. Full Court Press سال نشر: 2011 تعداد صفحات: 183 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 37 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Could John Stuart Mill Have Saved Our Schools? به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب آیا جان استوارت میل می تواند مدارس ما را نجات دهد؟ نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
زیگفرید انگلمن و داگلاس کارنین، نویسندگان همکار، متفکران پایه قرن 20 و 21 در موضوع بهترین شیوه های آموزشی هستند. انگلمن آموزش مستقیم را شکل داد و مدون کرد، مؤثرترین روش آموزش خواندن، ریاضی، و موضوعات دیگر، که توسط بیش از 100 مطالعه تجربی تأیید شده است. استدلال نویسندگان این است که اگر جزئیات آموزش در جای خود باشد، مجموعههایی از نمونهها و تمرینهای کافی طراحی شده باشد، میتوان یادگیری دانشآموز را بسیار فراتر از آنچه در حال حاضر در مدارس به دست میآید تسریع کرد. ایده های آنها، همانطور که در این کتاب ارائه شده است، با سیستم منطق جان استوارت میل هماهنگ است. انگلمن و کارنین به انتشارات میل در سال 1843 نگاه میکنند که چهار الگوی اصلی را برای سازماندهی نمونهها توصیف میکند، بنابراین آنها تنها از یک تفسیر پشتیبانی میکنند. میل این الگوها را در علم به کار برد. او مدعی بود که اگرچه میتوان از روشهای او برای آموزش دیگران استفاده کرد، اما سیستم منطقی او برای آموزش کاربرد ندارد. انگلمن و کارنین آنها را در آموزش به کار میبرند و استدلالهایی ارائه میکنند مبنی بر اینکه روشها با آموزش بهتر از علم مطابقت دارند. انگلمن و کارنین در مورد تأثیری که روشهای میل میتوانست بر آموزش در اوایل قرن بیستم داشته باشد، حدس میزنند و این که چگونه این تغییرات روش تدریس امروز ما را به شدت تغییر میدهد. نویسندگان به جان دیویی نگاه میکنند و نشان میدهند که اگر اصول میل در آموزش به کار میرفت، موقعیت او چگونه تغییر میکرد. آنها به این نتیجه رسیدند که دیویی احتمالاً نگاه، گفتن یا روش بینایی آموزش خواندن را تأیید نمی کرد. آنها همچنین نتیجه میگیرند که احتمالاً پیوند بسیار نزدیکتری بین روانشناسی و آموزش به عنوان یک علم وجود داشته است، زیرا هر دو اهداف یکسانی برای تغییر رفتار به روشهای خاص از طریق ارائه نمونههای آموزشی که توسط روشهای میل ایجاد میشوند، دارند. نویسندگان قوانین میل را برای کار خود در آموزش مستقیم اعمال می کنند و نشان می دهند که چقدر با آنها هماهنگ است. آنها همچنین اهمیت ترکیب تجزیه و تحلیل منطقی با داده های تجربی را نشان می دهند که آنچه یادگیرندگان را تأیید می کند. به طور کلی، این کتاب خواندنی جذاب است، با مثالهای فراوان و نکات تاریخی جالب. این یک روش آموزشی را فرض میکند که میتوانست یک قرن پیش متعلق به ما باشد، اگر میل آموزش را به عنوان یک علم و نه یک هنر گنجانده بود. مهمتر از آن، نشان میدهد که اگر مربیان امروزی دستورالعملهایی را اتخاذ کنند که با روشهای میل سازگار باشد، آموزش همچنان میتواند به یک علم تبدیل شود و در نتیجه مدارس ما به طور چشمگیری پیشرفت کنند.
Coauthors Siegfried Engelmann and Douglas Carnine are foundational 20th and 21st century thinkers on the subject of instructional best practices. Engelmann shaped and codified Direct Instruction, the most effective method of teaching reading, math, and other subjects, as validated by more than 100 experimental studies. The authors' contention is that if the details of instruction are in place well designed sets of examples and adequate practice student learning can be accelerated far beyond what is currently being achieved in schools. Their ideas, as presented in this book, are in tune with John Stuart Mill's System of Logic. Engelmann and Carnine look at Mill's 1843 publication, which describes four major templates for organizing examples so they support only one interpretation. Mill applied these templates to science. He contended that although his methods could be used to instruct others, his system of logic did not apply to education. Engelmann and Carnine apply them to instruction and present arguments that the methods fit instruction better than they fit science. Engelmann and Carnine speculate as to the impact Mill's methods could have had on education in the early 20th century, and how these changes would have greatly changed the way we teach today. The authors look at John Dewey and show how his position would have changed if Mill s principles were applied to education. They conclude that Dewey probably would not have endorsed look, say or the sight method of teaching reading. They also conclude that there probably would have been a much closer tie between psychology and education as a science because both have the same goals of changing behavior in specific ways through the presentation of training examples that are generated by Mill's methods. The authors apply Mill's rules to their own work on Direct Instruction and show how well it aligns with them. They also show the importance of combining the logical analysis with empirical data that confirm what learners learn. Overall, this book is a fascinating read, with many examples and interesting historical asides. It postulates an instructional methodology that could have been ours a century ago had Mill included education as a science and not an art. More importantly, it shows that if today's educators adopt instruction that is consistent with Mill's methods, education could still become a science resulting in our schools improving dramatically.