دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: روانشناسی ویرایش: نویسندگان: Felice Cimatti سری: ISBN (شابک) : 9788833931623, 8833931625 ناشر: Bollati Boringhieri سال نشر: 2018 تعداد صفحات: 0 زبان: Italian فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 2 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Cose: Per una filosofia del reale به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب چیزها: برای فلسفه واقعیت نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
«چیزها به معنایی رادیکال ساکت هستند، نه به ساکت بودن کسی که حرفش را از دست داده است، بلکه مثل سنگ، برگ، ابر، قلم روی میز ساکت است. چیزها حرف نمی زنند چون نمی دانند با زبان چه کنند. بنابراین این کتاب که ادعا می کند به چیزها کلمه می دهد، نمی تواند وجود داشته باشد. یک چیز بودن، مثلاً توپ بیلیارد، مزیتی دارد. نیازی به توضیح چیزی نیست: غلت میزنی، به چاله میرسی، زنده میمانی، همین. بر خلاف انسانی که همیشه در این فکر است که چرا وجود دارد، از کجا می آید و به کجا می رود. انسان (بله) داستان می گوید، در حالی که اشیا صحبت نمی کنند، یا اگر \"حرف می زنند\" فقط به این دلیل این کار را می کنند که ما وسایلی را برای \"ارتباط\" با یکدیگر و با خود درج کرده ایم. به خودی خود، چیزها هیچ کاربردی برای زبان ندارند. در عوض، زبان دقیقاً برای صحبت در مورد چیزها وجود دارد. اما چگونه می توانید در مورد مسائل صحبت کنید، پس؟ رئالیسم امروز مد شده است، اما حتی سازش ناپذیرترین رئالیسم هم همچنان رئالیسم گفتاری است. دوباره می شنویم که ما چیزهایی می خواهیم، و فقط چیزها: کردار، نه حرف! درسته خیلی درسته اما بعد شروع به صحبت در مورد چیزها می کنیم و بنابراین به نقطه شروع باز می گردیم. انسان ها با چیزها مشکل دارند، واضح است، همیشه در مورد آنها صحبت می کنند، اما هرگز موفق نمی شوند آنها را تجربه کنند. همانطور که داستان پادشاه میداس به ما یادآوری می کند که از دیونیسوس این هدیه را دریافت می کند که می تواند هر چیزی را که لمس می کند به طلا تبدیل کند. اما از این طریق میداس فقط می تواند طلا را لمس کند. در نهایت، برای زنده ماندن، او باید از خدا التماس کند که این قدرت را از او سلب کند. همین امر برای ما در مورد چیزهایی اتفاق می افتد که همیشه چیزهایی هستند که گفته می شود، فهرست بندی می شوند، تصور می شوند، می ترسند. از چیزها و بس، با این حال، ما چیزی نمی دانیم. این کتاب سعی دارد مسیری را به سوی چیزها تصور کند. یعنی سعی کنید یک واقع گرایی ممکن را تصور کنید، اما آگاه به مشکل لاینحلی که چیزها برای انسان ایجاد می کنند. ما با علم شروع می کنیم که به چیزها بی اعتماد است و به درستی هم همینطور است. سپس از فلسفه عبور می کنیم که غالباً نسبت به چیزها سخاوتمندانه بوده است. سپس ادبیات و روانکاوی، اغلب به همان اندازه قادر به دیدن چیزها به سادگی آن چیزی که هستند، نیستند. سرانجام با تلاشهای هنری به پایان میرسد، زیرا در نهایت تنها رئالیستهای واقعاً ناسازگار، هنرمندان هستند. و حیوانات
«Le cose sono mute, in un senso radicale, non come è muto qualcuno che ha perso la parola, ma mute come una roccia, una foglia, una nuvola, una penna su un tavolo. Le cose non parlano perché non sanno che farsene del linguaggio. Quindi questo libro, che pretende di dare la parola alle cose, non potrebbe esistere.» C’è un vantaggio ad essere una cosa, ad esempio una palla da biliardo. Non hai bisogno di spiegare nulla: rotoli, finisci in una buca, stai al mondo, tutto qui. Al contrario di un essere umano, che invece sta sempre a chiedersi perché esiste, da dove viene e dove va. L’umano (si) racconta storie, mentre le cose non parlano, o se «parlano» lo fanno solo perché noi ci abbiamo infilato dei dispositivi per «comunicare», fra loro e con noi. Di per sé, le cose non sanno che farsene del linguaggio. Invece il linguaggio esiste proprio per parlare delle cose. Ma come si può parlare delle cose, allora? Oggi è di moda il realismo, ma anche il realismo più intransigente non smette di essere un realismo parlato. Di nuovo sentiamo ripetere che vogliamo le cose, e solo le cose: fatti, non parole! Giusto, giustissimo. Ma poi ecco che ci si mette a parlare delle cose, e così torniamo al punto di partenza. Gli umani hanno un problema con le cose, è evidente, ne parlano sempre, ma non riescono mai a farne esperienza. Come ci ricorda la storia del re Mida, che riceve da Dioniso il dono di poter trasformare in oro tutto quello che tocca. Ma in questo modo Mida può toccare soltanto oro. Alla fine, per sopravvivere, dovrà implorare il dio di privarlo di quel potere. Ci capita lo stesso con le cose, che sono sempre cose parlate, catalogate, immaginate, temute. Delle cose e basta, invece, non sappiamo nulla. Questo libro prova a immaginare un percorso verso le cose. Prova cioè a immaginare un realismo possibile, ma consapevole del problema insolubile che le cose pongono agli esseri umani. Si comincia con la scienza, che delle cose diffida, e a ragione; si passa quindi per la filosofia, che spesso è stata ingenerosa con le cose; poi la letteratura e la psicoanalisi, spesso altrettanto incapaci di vedere le cose semplicemente per quel che sono. Infine si conclude con alcuni tentativi artistici, perché in fondo gli unici realisti davvero intransigenti sono proprio gli artisti. E gli animali.