Cortical Deficits In Schizophrenia: From Genes to Function

ژنتیک اسکیزوفرنی در تحقیقات مربوط به این اختلال در سال های اخیر جایگاه راننده را گرفته است. برای مدت طولانی، شناخته شده بود که اشتراک ژن با فرد مبتلا به اسکیزوفرنی 50 درصد احتمال ابتلا به این بیماری را دارد. اگرچه این 50 برابر در جمعیت عادی است، اما واضح بود که ژن ها نمی توانند همه عوامل دخیل را توضیح دهند. در بهترین حالت، می‌توان ترکیبی از ویژگی‌های ژنی را در نظر گرفت که مستعد ابتلا به این بیماری است. اکنون، بدیهی است که اگرچه هیچ ژنی وجود ندارد که به طور جداگانه مسئولیتی قوی ایجاد کند، چندین آلل ژنی کاندید خطراتی را ایجاد می‌کنند و شاید ترکیبی از ژن‌ها می‌تواند باعث ظهور علائم در این وضعیت روان‌پزشکی چند وجهی شود. با افزایش تحقیقات در مورد ژن های مستعد کننده، مشخص می شود که ما باید بتوانیم فرآیندهای سلولی را که ژن ها را کنترل می کنند شناسایی کنیم و سناریوهای پاتوفیزیولوژیکی را ارائه دهیم که می تواند آن پدیده های سلولی را با علائم مرتبط کند. نقص قشری در اسکیزوفرنی: از ژن ها تا عملکرد این پیوند را توضیح می دهد.

مشارکت های این کتاب نشان دهنده وضعیت فعلی ارتباط بین ژنتیک اسکیزوفرنی و پاتوفیزیولوژی است. این کتاب با فصلی از پل هریسون آغاز می شود که چندین نقطه همگرایی را در میان ژن های مختلف مرتبط با اسکیزوفرنی برجسته می کند. پس از آن، فصل‌هایی به بررسی چندین ژن خاص مختلف، از جمله Neuregulin، DISC-1، dysbindin و Homer، و چندین فصل ارائه اطلاعات در مورد فرآیندهای فیزیولوژیکی قشر مغز که می‌توانند توسط آن ژن‌ها تأثیر بگذارند، ارائه می‌شود. اینها عبارتند از انتقال عصبی گلوتاماترژیک، گابا و کولینرژیک.

موضوعات داغ کنونی در تحقیقات اسکیزوفرنی نیز در کتاب برجسته شده است. به عنوان مثال، مفهومی که در این زمینه در حال افزایش است، نقش انتقال عصبی مهاری در پاتوفیزیولوژی اسکیزوفرنی، با داده های همگرا (و متقاعدکننده) از مطالعات پس از مرگ و تصویربرداری است. احتمال نقص در مهار قشر مغز (باعث پیدایش فعالیت قشر "پر سر و صدا") در سراسر کتاب در رابطه با تغییرات احتمالی در GABA و/یا فعالیت گلوتامات در چندین ناحیه قشر از جمله قشر جلوی پیشانی و لوب تمپورال مورد بحث قرار گرفته است. بنابراین، فصول این کتاب، وضعیت کنونی در پاتوفیزیولوژی اسکیزوفرنی را با در نظر گرفتن عناصر ژنتیکی که ممکن است به آن کمک کنند، خلاصه می‌کند. نقص قشری در اسکیزوفرنی: از ژن تا عملکرد ابزار مفیدی برای کسانی است که علاقه مند به درک بهتر اسکیزوفرنی هستند. حتی اگر ژن‌های مستعد بیشتری (که در این کتاب گنجانده نشده‌اند) شناسایی شوند، کار ارائه‌شده در اینجا برای تعیین نقش عملکردی (یا ناکارآمد) به آن ژن‌ها حیاتی خواهد بود. اگرچه این یک زمینه به سرعت در حال توسعه است، اطلاعات و مفاهیم تحت پوشش این کتاب احتمالا برای سال های آینده مفید خواهد بود.

The genetics of schizophrenia have taken the driver seat in the research related to this disorder in recent years. For a long time, it had been known that sharing genes with someone affected with schizophrenia conferred a 50% chance of acquiring the disease. Although this is fifty times the incidence in the normal population, it was evident that genes could not explain all factors involved. At best, one could think of a combination of gene traits conferring predisposition for the disease. Now, it is evident that although there are no genes that individually confer a strong liability, several candidate gene alleles do confer some risk, and perhaps a combination of genes could cause the emergence of symptoms in this multi-faceted psychiatric condition. As the research on predisposing genes soars, it is becoming clear that we need to be able to identify cellular processes the genes control and to provide patho-physiological scenarios that could link those cellular phenomena with symptoms. Cortical Deficits in Schizophrenia: From Genes to Function elaborates on that link.

The contributions to this book reflect the current state of the connection between schizophrenia genetics and pathophysiology. The book opens with a chapter by Paul Harrison highlighting the several convergence points among the diverse schizophrenia-related genes. This is followed by chapters reviewing several different specific genes, including Neuregulin, DISC-1, dysbindin, and Homer, among others, and by several chapters presenting information on physiological cortical processes that could be affected by those genes. These include glutamatergic, GABAergic and cholinergic neurotransmission.

Current hot topics in schizophrenia research are also highlighted in the book. A concept that is gaining strength in the field, for example, is the role of inhibitory neurotransmission in schizophrenia pathophysiology, with converging (and convincing) data from post-mortem and imaging studies. The possibility of deficits in cortical inhibition (causing the emergence of "noisy" cortical activity) is discussed throughout the book in relationship with possible alterations in GABA and/or glutamate activity in several cortical areas including the prefrontal cortex and the temporal lobe. Thus, the chapters in this book summarize the current state of affairs in schizophrenia pathophysiology, with a consideration of genetic elements that may contribute to it. Cortical Deficits in Schizophrenia: From Genes to Function will prove a useful tool for those interested in a better understanding of schizophrenia. Even if more predisposing genes (not included in this book) become identified, the work laid out here will prove critical for assigning a functional (or dysfunctional) role to those genes. Although this is a fast-evolving field, the information and concepts covered in this book will likely be useful for years to come.