Corridor: Media Architectures in American Fiction

راهرو مجموعه‌ای از خوانش‌های مفهومی تحریک‌آمیز را ارائه می‌کند که رابطه پنهان و شگفت‌انگیز بین فضای معماری و داستان مدرن آمریکایی را روشن می‌کند. کیت مارشال با توجه دقیق به توصیفات تخیلی برخی از سازه‌های کم‌نظیر مدرنیته، مانند لوله‌کشی، کانال‌کشی و میل‌های هوایی، شبکه‌ای غنی از ارتباطات بین راهروها و رمان‌ها را کشف می‌کند، شبکه‌ای که نور جدیدی را بر ماهیت رسانه‌های مدرن می‌تاباند.

راهرو ساختار سازمانی غالب در معماری مدرن است، با این حال کارکردهای مختلف آن بدیهی تلقی می شود و تمایل دارد از دید ناپدید شود. اما، همانطور که مارشال نشان می دهد، حتی پیش پا افتاده ترین ساختارها به طرز عجیبی در سیستم های ارتباطی پر سر و صدا داستان های آمریکایی قابل مشاهده می شوند. مارشال با بررسی پیوند بین رمان‌های مدرنیستی و راهروها، شیوه‌هایی را که عناصر معماری به‌عنوان رسانه عمل می‌کنند نشان می‌دهد. او با نگاهی تازه به داستان‌های ناتورالیستی متاخر دهه‌های 1920، 30 و 40، خواننده را از طریق فاضلاب‌های مسدود شده از جنین انتقال منهتن به کوره‌های خفه‌شده جسد هدایت می‌کند. Native Son و نشان می دهد که چگونه این فضاهای نامرئی تاریخچه شگفت انگیزی در سازماندهی ساختار افراد مدرن دارند.

مارشال با به تصویر کشیدن رسانه ها نه تنها به عنوان اشیا بلکه به عنوان فرآیندها، اصطلاح جدیدی را برای آمریکایی گرا ایجاد می کند. نقد ادبی، نقدی که توضیح می‌دهد چگونه مطالعات رسانه‌ای می‌تواند درک ما را از ادبیات مدرنیستی نشان دهد.

Corridor offers a series of conceptually provocative readings that illuminate a hidden and surprising relationship between architectural space and modern American fiction. By paying close attention to fictional descriptions of some of modernity’s least remarkable structures, such as plumbing, ductwork, and airshafts, Kate Marshall discovers a rich network of connections between corridors and novels, one that also sheds new light on the nature of modern media.

The corridor is the dominant organizational structure in modern architecture, yet its various functions are taken for granted, and it tends to disappear from view. But, as Marshall shows, even the most banal structures become strangely visible in the noisy communication systems of American fiction. By examining the link between modernist novels and corridors, Marshall demonstrates the ways architectural elements act as media. In a fresh look at the late naturalist fiction of the 1920s, ’30s, and ’40s, she leads the reader through the fetus-clogged sewers of Manhattan Transfer to the corpse-choked furnaces of Native Son and reveals how these invisible spaces have a fascinating history in organizing the structure of modern persons.

Portraying media as not only objects but processes, Marshall develops a new idiom for Americanist literary criticism, one that explains how media studies can inform our understanding of modernist literature.