دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: مطالعات آمریکایی ویرایش: نویسندگان: Ian Graham سری: ناشر: Peabody Museum of Archaeology and Ethnology, Harvard University سال نشر: 1982 تعداد صفحات: 36 زبان: english فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 9 مگابایت
در صورت ایرانی بودن نویسنده امکان دانلود وجود ندارد و مبلغ عودت داده خواهد شد
در صورت تبدیل فایل کتاب Corpus of Maya Hieroglyphic Inscriptions 3.3 (Yaxchilan) به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب مجموعه کتیبههای هیروگلیف مایا 3.3 (Yaxchilan) نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
رودخانه Usumacinta، در بخش میانی خود، در بستری می گذرد که عمیقاً در زمین های تپه ای بریده شده است و مسیر نسبتاً مستقیم شمال غربی را به سمت خلیج مکزیک دنبال می کند. با این حال، در دو مکان، رودخانه مجبور به انحراف به شکل حلقههای بزرگ شده است، هر دوی آنها، همانطور که اتفاق میافتد، قرار است مراکز تشریفاتی مهمی در کنارههایشان ساخته شوند. در سمت راست یکی، Piedras Negras قرار دارد، در حالی که در سمت دیگر، در حدود 50 کیلومتری بالادست و در نیمه راه اطراف کامل تر از دو حلقه، Yaxchilan قرار دارد. مسیر انحنای صاف این حلقه شکل یک امگا بزرگ را دنبال می کند، گردن آن بیش از 500 متر عرض ندارد، قطر آن حدود 3.5 کیلومتر است. در این منطقه، رودخانه در بیشتر قسمتهای بین تراسهای ماسهای با عرض متفاوت، اما به عرض ۱۰۰ متر جریان دارد، که در پشت آنها یا تودههای نامنظم تپههای کارستساز بالا میآیند. در امتداد چنین تراس به طول حدود 1 کیلومتر، و بر روی تاقچه ها و برجستگی های مشرف به آن، یاخچیلان ساخته شده است. تا همین اواخر، دسترسی به Yaxchilan آسان نبود. درست است که رودخانه یک وسیله ارتباطی در تمام طول سال فراهم می کند، اما فقط در جهت بالادست. عبور با قایق رانی از میان تپه های آنایت، حدود 20 کیلومتری پایین دست، و از میان تندآب های دیگر در همان فاصله دورتر، بین ال کایو و پیدراس نگراس، در بهترین حالت آزاردهنده است. در مواقع دیگر که سطح رودخانه مساعد نیست، اصلاً نمی توان سفر را توصیه کرد. تندبادهای زیر Piedras Negras سفر به سمت Tenosique را همیشه غیرممکن می کند. در بالادست، یک سفر دو روزه (به جز با قایق تندرو) تا Sayaxche است و یک قایقران خبره که همه سایهها و گیرههای سنگی را میشناسد باید استخدام شود. تا همین اواخر تنها مسیر زمینی که به طور منظم مورد استفاده قرار می گرفت، از زمانی که برش چوب ماهون در امتداد رودخانه بیش از یک قرن پیش آغاز شد، از طریق قلمرو گواتمالا در طرف دیگر رودخانه می گذشت و از Macabilero، Piedras Negras و Tres Champas عبور می کرد و از رودخانه عبور می کرد. مرز وجود دارد و به Tenosique ادامه می دهد. چهار روز پیاده روی است. با این حال، از سال 1974، وسایل نقلیه موتوری از طریق مسیری که از پاسو سوبین، محلهای در جاده بین فلورس و سایاچه، شروع میشود، به ساحل رودخانه مقابل Yaxchilan میرسند. مسیر به ندرت قابل عبور بود، اما اکنون، در زمان نگارش، در حال بهبود است. همچنین ممکن است با هواپیمای سبک به Yaxchilan رسید. نوار فرود در تراس غرب سازه 81 است.
The Usumacinta River, in its middle reaches, runs in a bed that is cut deeply into hilly terrain and follows a fairly straight northwesterly course toward the Gulf of Mexico. In two places, however, the river has been forced into detours having the form of great loops, both of them, as it happens, destined to have important ceremonial centers built upon their banks. On the right bank of one lies Piedras Negras, while on the other, about 50 km upstream and halfway around the more perfectly formed of the two loops, lies Yaxchilan. The smoothly curving course of this loop traces the form of a capital omega, its neck no more than 500 m across, its diameter about 3.5 km. In this region the river flows, for the most part, between sandy terraces of varying width, but on the order of 100 m wide, at the back of which rise up escarpments or irregular masses of karst- formation hills. It is along a stretch of such a terrace, about 1 km in length, and on the ledges and prominences overlooking it, that Yaxchilan was built. Until recently, access to Yaxchilan had not been easy. The river, it is true, does provide a year- round means of communication, but only in the upstream direction. Passage in a dugout canoe through the rapids of Anaite, about 20 km downstream, and through other rapids at about the same distance farther on, between El Cayo and Piedras Negras, is at best unnerving; at other times, when the level of the river is not propitious, the journey cannot be recommended at all. Rapids below the Piedras Negras make the journey onward to Tenosique impossible at all times. Upstream, it is a two- day journey (except by speedboat) to Sayaxche, and an expert boatman who knows all the shadows and rocky snags must be employed. Until recently the only overland route in regular use, since mahogany- cutting along the river began more than a century ago, had been through Guatemalan territory on the other side of the river, passing through Macabilero, Piedras Negras, and Tres Champas, crossing the border there and proceeding to Tenosique. It is a four- day walk. Since 1974, however, motor vehicles have been reaching the riverbank opposite Yaxchilan over a track that starts at Paso Subin, a settlement on the road between Flores and Sayaxche. The track was seldom passable, but now, at the time of writing, it is being improved. Yaxchilan may also be reached by light plane. The landing strip is on the terrace west of Structure 81.