Cooperative Decision-Making Under Risk

در بازی‌های تعاونی، به طور کلی فرض می‌شود که عوامل دقیقاً منافع مشترک (پولی) را می‌دانند که می‌توان با هر ائتلاف احتمالی از عوامل همکار به دست آورد. با این حال، در واقعیت، فقط کمی با قطعیت شناخته شده است. این لزوماً به این معنا نیست که نظریه بازی‌های مشارکتی سنتی را نمی‌توان در موقعیت‌های عملی به‌کار برد، زیرا در موارد مختلف، آگاهی از دستاوردهای مورد انتظار کافی است. با این حال، در بسیاری از موارد دیگر، تنها به اشتراک گذاری ریسک است که سودمند است. برای مثال، سرمایه‌گذاری‌های مشترک از آنجایی وجود دارند که همکاری ریسک سرمایه‌گذاری را برای طرفین کاهش می‌دهد. از آنجایی که مدل‌های موجود نمی‌توانند چنین ریسک‌هایی را لحاظ کنند، برای تحلیل تصمیم‌گیری مشارکتی تحت ریسک مناسب نیستند. هدف این کتاب رفع این نقص با بحث در مورد مدلی از بازی های مشارکتی با بازده تصادفی است.

In cooperative games, one generally assumes that the agents know exactly the joint (monetary) gains that can be achieved by any possible coalition of cooperating agents. In reality, however, only little is known with certainty. This does not necessarily imply that traditional cooperative game theory cannot be applied in practical situations, for in various cases knowledge of the expected gains suffices. In many other cases, however, it is just the sharing of risk that is beneficial. Joint ventures, for instance, exist since cooperation reduces the risk of the investment for the individual parties. Since the existing models fail to incorporate such risks, they are not suitable for analyzing cooperative decision-making under risk. This book aims to rectify this deficiency by discussing a model of cooperative games with random payoffs.