دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: E. M. Cioran
سری:
ناشر:
سال نشر: 1995
تعداد صفحات:
زبان: Spanish
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 268 Kb
در صورت تبدیل فایل کتاب Conversaciones به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب گفتگو نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
سیوران، یکی از متفکران بزرگ زمان ما، زمانی که گالیمار درگذشت، اندکی پس از این حجم فوقالعاده از مکالمات با سیوران - از جمله، گفتگوی بسیار گسترده با فرناندو ساواتر - منتشر کرد که بیش از یک نفر را شگفتزده کرد، زیرا کیوران همیشه بیمیل نشان داده بود. حتی برخلاف مصاحبه ها. واقعیت این است که آنچه میتوانست مجموعهای تکراری و تا حدودی خستهکننده باشد، همانطور که معمولاً با این نوع انتشارات اتفاق میافتد، نه تنها یک مکمل ضروری برای کار او بود، بلکه تقریباً کتابی بود که توسط خود سیوران نوشته شده بود. پیروان و متخصصان او به ویژه به جزئیاتی که این "مرد بدون بیوگرافی"، همانطور که خودش تعریف می کند، دقیقاً در مورد زندگی خود ارائه می دهد علاقه مند خواهند بود: به عنوان مثال، کودکی "بهشتی" او در راسیناری، زادگاهش در ترانسیلوانیا، جایی که پدر یک کشیش بود و "دلشکستگی" واقعی که تحصیل در سیبیو-هرمنشتات برای او داشت، یا حتی سال های دانشگاه در بخارست پر هیاهو دهه بیست و سی. سیوران همچنین بیان می کند که چگونه در سال 1947، در سی و شش سالگی، در حالی که مالارمه را به رومانیایی ترجمه می کرد، تصمیم گرفت فرانسوی را به عنوان زبان پذیرفته شده خود و «رهایی» و «رهایی» را که این تصمیم برای او به دنبال داشت انتخاب کند. خواننده همچنین در مورد دوستان معدود اما وفادارش، تجربیات بیخوابی و بیخوابیاش، تأثیراتش، در میان دیگران، در مورد غذا و سیاست، ارجاعات ادبی و فرضیات فلسفیاش، بهویژه چگونگی و چرایی انتخاب خود برای بیان این قصار: "سیستم" که در آن، او می گوید، "فقط کنترل کننده صحبت می کند، "رئیس"" که در ماست، "اندیشه تکه تکه"، برعکس، "آزاد می ماند". او درباره «عرفان» مفروض خود اعتراف میکند که اگر واقعاً مجذوب زندگی اولیای الهی بود، بدبینی او همیشه مانع از آن میشد که چیزی جز «روح دینی بدون دین» باشد. او به لطف هوش استثنایی و مهمتر از همه شوخ طبعی ظریفش که در این کتاب مشهود است، توانسته است تمرینی نسبتاً رسمی و حتی پیش پاافتاده مانند گفتگو را به درس واقعی زندگی و خرد تبدیل کند.
Cioran, uno de los grandes pensadores de nuestro tiempo, cuando murió, Gallimard, publicó poco después este extraordinario volumen de conversaciones con Cioran —entre ellas, una muy extensa con Fernando Savater—, que sorprendió a más de uno, ya que Cioran se había mostrado siempre reacio, incluso contrario, a las entrevistas. El caso es que lo que habría podido ser una recopilación reiterativa y algo aburrida, como suele ocurrir con este tipo de publicaciones, resultó ser no sólo un complemento ya indispensable a su obra, sino casi un libro escrito por el propio Cioran. Sus seguidores y los especialistas se interesarán particularmente por las precisiones que ese «hombre sin biografía», como él mismo se autodefinía, aporta justamente sobre su vida: por ejemplo, su infancia «paradisiaca» en Rasinari, su pueblo natal en Transilvania, donde el padre era pope, y el auténtico «desgarro» que supuso para él ir a estudiar a Sibiu-Hermannstadt, o aun los años de universidad en la agitada Bucarest de los años veinte y treinta. Cioran cuenta también cómo, en 1947, a los treinta y seis años, mientras traducía a Mallarmé al rumano, decidió elegir el francés como lengua de adopción y la «emancipación» y «liberación» que supuso para él esta decisión. El lector se entera igualmente de sus escasas, pero fieles amistades, de sus experiencias del tedio y del insomnio, de sus impresiones, entre otras, sobre la gastronomía y la política, de sus referencias literarias y de sus postulados filosóficos, en particular de cómo y por qué eligió para expresarse el aforismo: frente al «sistema», en el cual, dice, «sólo habla el controlador, el “jefe”» que está en nosotros, «el pensamiento fragmentario », por el contrario, «permanece libre». Sobre su supuesto «misticismo» confiesa que, si en efecto le fascinó la vida de los santos, su escepticismo siempre le impidió ser otra cosa que «un espíritu religioso sin religión». Gracias a su inteligencia excepcional, y sobre todo al sutilísimo sentido del humor, tan evidentes en este libro, ha conseguido convertir un ejercicio bastante formal, y hasta trivial, como es el de la conversación en una auténtica lección de vida y sabiduría.