Controversies in Cardiovascular Anesthesia

در 16 اکتبر 1846، یک دندانپزشک دوره گرد نیوانگلند به نام ویلیام تی جی مورتون در یک نمایش عمومی در "گنبد اتر" ساختمان Bulfinch بیمارستان عمومی ماساچوست در بوستون، اثر بیهوشی دی اتیل اتر را ثابت کرد. بیمار، گیلبرت ابوت، هیچ دردی نداشت و جراح، دکتر جان سی وارن، توانست بدون عجله ای که تا آن زمان بسیار ضروری بود، بستن بخیه تومور عروقی فک را تکمیل کند. از آنجایی که تومور عود کرده بود، این عمل شکست خورد. اما نشان دادن اثر بیهوشی اتر موفقیت بزرگی بود. درد عمل غلبه شد، و جراحی می‌توانست از یک عمل خام و غیرعلمی که در آن سرعت در آن حرف اول را می‌زد و حفره‌های اصلی بدن نمی‌توانست وارد شود، به ترکیب منحصربه‌فردی از علم و هنر که اکنون هست، پیش رفت. ظاهراً وارن زمزمه کرد: «آقایان، این حشره هوم نیست»، شاید آخرین ارزیابی غیرمناقشه‌آمیز بیهوشی توسط یک جراح باشد. فریاد مقاومت بیماران دردناک خاموش شد و سکوت برای اولین بار وارد اتاق عمل شد. اما علم جدید تسکین درد به سرعت با بحث و جدل پیچیده شد. بلافاصله بحثی مطرح شد که چه کسی می تواند به طور قانونی ادعای برتری برای این کشف کند. تلاش مورتون برای پنهان کردن ماهیت واقعی عامل بیهوشی خود، همراه با تلاش برای ثبت اختراع این کشف، شهرت او را مخدوش کرد و سایر مدعیان را تحریک کرد که خودشان را به جلو بکشند.

On 16 October 1846, an itinerant New England dentist named William T. G. Morton proved the anesthetic effect of diethyl ether in a public demonstration in the "ether dome" of the Bulfinch Building of the Massachusetts General Hospital in Boston. The patient, Gilbert Abbott, suffered no pain, and the surgeon, Dr. John C. Warren, was able to complete a suture ligature of a vas­ cular tumor of the jaw without the hurry that until then was so necessary. The operation proved a failure, since the tumor recurred; but the demonstration of ether's anesthetic effect was a great success. Operative pain was conquered, and surgery could advance from a crude and unscientific practice where speed was paramount, and the major body cavities could not be entered, into the unique blend of science and art that it is now. "Gentlemen, this is no hum­ bug," supposedly muttered Warren, perhaps the last noncontroversial assess­ ment of anesthesiology to be made by a surgeon. The screams of resisting patients in pain were stilled, and quiet entered the operating room for the first time. But the new science of pain relief was quickly wrapped in controversy. An argument immediately arose as to who could legitimately claim primacy for the discovery. Morton's attempt to hide the true nature of his anesthetic agent, coupled with an effort to patent the discovery, clouded his reputation and stimulated other claimants to push themselves forward.