Controversies in Acute Pancreatitis

اولین مطالعه کلی کامل در مورد پان کراتیت هموراژیک نکروزان حاد در سال 1889 توسط رجینالد فیتز انجام شد. اگر تکامل درمانی این بیماری شدید را بررسی کنیم، ممکن است به طور خلاصه آن را در سه مرحله خلاصه کنیم: (الف) درمان قاطعانه جراحی، تقریباً از سال 1880 تا 1938. (ب) درمان بسیار محافظه کارانه تر، از 1938 تا 1963. و (ج) بازگشت به عمل جراحی، از سال 1963 به بعد. هافمن، در سال 1911، احتمالاً اولین کسی بود که از برداشتن بخش نکروزه پانکراس حمایت کرد. در سال 1933، Okinczyc نوشت: "نشانه های عمل قابل بحث نیست؛ جراحی اورژانسی باید سریع باشد تا مقاومت ضعیف بیمار را مدیریت کند." بنابراین: "درست به هدف بروید، در معرض دید قرار دهید، تخلیه کنید ... و ... امیدواریم!» لریش و آرنو، باهوش تر، گفتند: «هدف از این عملیات جلوگیری از انتشار آب پان کراتیک در حفره شکمی و محدود کردن اثرات مضر آنچه در محل باقی می ماند...» با پیشرفت در تکنیک‌های مراقبت‌های ویژه، «محافظه‌کاران» که بر نتایج ضعیف جراحی تأکید می‌کردند، در تحمیل دیدگاه خود مشکلی نداشتند. متعاقباً، در سال 1963، دوره جدیدی با اولین پانکراتودئودنکتومی اورژانسی موفقیت‌آمیز توسط واتس آغاز شد. اگر امروزه جراحی مرحله ثانویه نکروز یا آبسه به طور کلی پذیرفته شده است، جراحی اورژانسی حتی اگر به طور سیستماتیک امتناع نشود همچنان سوال برانگیز است. بسیاری از جراحان آن را تحت سه شرایط انجام می دهند: بدتر شدن وضعیت عمومی بیمار با وجود درمان پزشکی، تشخیص مشکوک، و علت صفراوی.

The first complete general study of acute necrotizing hemorrhagic pan­ creatitis was made in 1889 by Reginald Fitz. If we survey the therapeutic evolution of this severe illness, we may briefly summarize it into three pe­ riods: (a) resolutely surgical treatment, from approximately 1880 to 1938; (b) much more conservative treatment, from 1938 to 1963; and (c) a return to surgery, from 1963 onward. Hoffmann, in 1911, was probably the first to advocate the removal of the necrotic portion of the pancreas. In 1933, Okinczyc wrote: "The ope­ rative indications are not a matter for discussion; emergency surgery must be quick to manage the patient's poor resistance." So: "go right to the target, expose, drain ... and hope!" Leriche and Arnaud, more inge­ nious, said: "The aim of the operation is to avoid diffusion of the pan­ creatic juice into the abdominal cavity and limit the harmful effects of what remains in situ ... " With the progress in intensive care techniques, the "conservatives" emphasizing the poor results of surgery had no difficulty in imposing their point of view. Subsequently, in 1963, a new period began with the first successful emergency pancreatoduodenectomy, performed by Watts. If nowadays surgery for the secondary stage of necrosis or abscesses is generally accepted, emergency surgery still remains questionable even if not systematically refused. Many surgeons perform it under three condi­ tions: the worsening of the patient's general state despite medical treat­ ment, a dubious diagnosis, and a biliary etiology.