Control Bird Alt Delete

برو بازی کن!» پیری در مجموعه سومش توصیه می کند، و ما با «یک منگوله باران» با «صداهای کبوتری رنگ» و «قلعه های آغازین» این کار را انجام می دهیم. رنگ‌ها و لگوها هستند. مناظر چارلی هارپر به فضای داخلی تبدیل می شوند. ما خوشحالیم که در حال حاضر خود را به جایی می یابیم که نمی توانستیم به آن برسیم."کارولین ناکس، نویسنده، Flemish: Poems
 
In Control Bird Alt Delete، خواننده دعوت می شود تا مناظر عجیب و غریب را کشف کند: برخی بر اساس ویرانه های نیوانگلند و برخی دیگر به دنبال آثار معماری ناخودآگاه. خواننده از میان جنگل‌های پر از سوراخ‌های سرداب، دیواره‌های صخره‌ای و بوته‌های یاس بنفش عبور می‌کند و باعث می‌شود به افرادی که گم شده‌اند فکر کند. رابرت فراست با میدان تایمز ملاقات می کند. طبیعت به شیوه‌های غیرمنتظره‌ای در محیط‌های خانگی نفوذ می‌کند و برعکس، تنظیمات خانگی و صنعتی به صورت تکه‌هایی در داخل پاستور ظاهر می‌شوند. پرندگان، تک بعدی اما به طرز عجیبی عاقلانه، به این سو و آن سو می چرخند و سرکش آوازهای خود را با نوار چسب می زنند. حواس کاملاً در هم آمیخته شده و منجر به ترکیبات عجیب و تجربیات حسی، به حالت‌های حواس‌پرتی و حواس‌پرتی کولاک می‌شود. پیچ و خم ها مانند بنرهای «به خانه خوش آمدید» در کنار دهان مردم هنگام صحبت کردن آویزان می شود. خواننده I اول شخص را از طریق پیچ و خم ها، فضاهای اداری، و کویل های ترافیک بزرگراه دنبال می کند، به امید برخی از رستگاری، نوعی پاسخ به تمام حذف ها.

“‘Go play!’ advises Peary in her third collection, and we do, with ‘a tassel of rain,’ with ‘dove-colored sounds’ and ‘starter castles.’ The topos is New England archaeology; it’s Colorforms and Legos; Charley Harper landscapes become interiors; we are delighted to already find ourselves where we couldn’t possibly get to.”—Caroline Knox, author, Flemish: Poems
 
In Control Bird Alt Delete, the reader is invited to explore strange landscapes: some based on the ruins of New England and others following the architectural prints of the unconscious. The reader walks through woods filled with cellar holes, rock walls, and lilac bushes, and is made to think of people gone missing. Robert Frost meets Times Square. Nature intrudes in unexpected ways on domestic settings—and vice versa—domestic and industrial settings appear in bits inside the pastoral. Birds, one-dimensional but strangely wise, flit back and forth and rebelliously tape up their songs. The senses are thoroughly blended, leading to strange combinations and sensory experiences, to states of mindfulness and blizzard distraction.

All the while, the unconscious threatens to intrude, with its underlined places, its trap doors inside ordinary conversations, the mazes it hangs up like “welcome home” banners next to people’s mouths while they speak. The reader follows the first-person I through mazes, office spaces, and coils of highway traffic, hoping for some redemption, some sort of answer to all the deletion.