Continuous Dopaminergic Stimulation in Parkinson’s Disease: Proceedings of the Workshop in Alicante, Spain, September 22–24, 1986

در این جلسه، تعدادی از گروه های انتقادی یافته های اولیه توسط J.A. اوبسو و همکارانش این نویسندگان دریافتند که s.c. تزریق لیسوراید، یک 8-آمینوئرگولین دوپامینرژیک محلول در آب با خواص دوپامینرژیک که می‌تواند تزریق یا تزریق شود، می‌تواند عملکرد حرکتی را در بیماران پارکینسونی با ناتوانی شدید در نوسانات بهبود بخشد. استفاده همزمان از دومپریدون آنتاگونیست محیطی دوپامین، عوارض جانبی مربوط به تحریک گیرنده‌های دوپامین "محیطی"، از جمله ناحیه ماشه گیرنده شیمیایی و برخی از مناطق هیپوتالاموس خارج از سد خونی مغزی را کاهش می‌دهد یا از آن جلوگیری می‌کند. نتایج بالینی مورد بحث در این جلد نه تنها ممکن است مبنایی برای پیشرفت‌های بیشتر در دانش و استراتژی‌های درمانی ما در پارکینسونیسم باشد، بلکه به اهمیت نادیده‌گرفته‌شده روش‌های مختلف تحریک عصبی یا سیستم‌های دیگر اشاره می‌کند، به عنوان مثال. اثرات ناپیوسته و نوسانی ناشی از مصرف مکرر خوراکی در مقابل تحریک مداوم همانطور که در اینجا با لیسوراید s.c شرح داده شده است. تزریق مفاهیم مشابهی باید در اختلالات عصبی مورد بحث و بررسی قرار گیرد. از این نظر، این نشست چند رشته ای و انتشار آن ممکن است ایده ها و مفاهیم جدیدی را برای درمان به طور کلی ارائه دهد، علاوه بر کاربرد بالقوه آن در درمان عوارض بیماری پارکینسون.

At this meeting, a number of critical groups confirmed and extended the original findings by J.A. Obeso and his colleagues. These authors found that continuous s.c. infusion of lisuride, a watersoluble dopaminergic 8- -aminoergoline with dopaminergic properties which can be injected or infused, can improve - sometimes quite considerably - motor function in severely disabled fluctuating Parkinsonian patients. The concurrent use of the peripheral dopamine antagonist domperidone attenuates or prevents side effects related to the stimulation of "peripheral" dopamine receptors, including the chemoreceptor trigger zone and some areas of the hypothalamus outside the blood-brain barrier. The clinical results discussed in this volume may not only be a basis for further improvements in our knowledge and therapeutic strategies in Parkinsonism, they point to the so far neglected importance of different ways of stimulating neurological or other systems, e.g. discontinous, oscillatory effects caused by frequent oral application vs. continuous stimulation as described here with the lisuride s.c. infusion. Similar concepts have to be discussed and investigated in neurological disorders. In this respect, this multidisciplinary meeting and its publication may offer new ideas and concepts for therapy in general, in addition to its potential application in the treatment of the complications of Parkinson's disease.