Contemporary Sino-Japanese Relations on Screen: A History, 1989-2005

ژاپن و چین به تاریخچه دوستی و همچنین اصطکاک، به‌ویژه در دهه‌های اخیر نگاه می‌کنند. همانطور که اقتصاد جمهوری خلق چین در دهه 1990 شروع به رشد کرد، وزن سیاسی آن در آسیا و ارتباط اقتصادی آن برای ژاپن نیز افزایش یافت. این کتاب که سال‌های 1989 تا 2005 را پوشش می‌دهد، به روابط چین و ژاپن از طریق فیلم و نمایش تلویزیونی در زمان حیاتی صعود چین به یک ابرقدرت اقتصادی در تقابل با اقتصاد بیمار خود ژاپن می‌پردازد. این یک مرور کلی از نحوه نگرش ژاپن به چین از طریق رسانه های بصری خود ارائه می دهد، توضیح می دهد که چگونه مخالفت ها بین دو کشور بوجود آمدند، و چگونه و چرا افسانه های خاصی در مورد چین منتقل شده اند.

گریسلدیس کرش استدلال می کند که تأثیر رسانه های بصری در جامعه را نمی توان دست کم گرفت و همچنین نباید ارزش آنها را با تلقی آنها به عنوان بخشی از \"فرهنگ عامه پسند\" کاهش داد. او با تکیه بر نمونه هایی از 16 سال حیاتی در تاریخ ژاپن و چین پس از جنگ، بررسی می کند که این رسانه ها تا چه اندازه تحت تأثیر گفتمان سیاسی زمان خود قرار گرفته اند. با انجام این کار، او لایه دیگری به بحث در حال انجام در مورد روابط چین و ژاپن اضافه می کند و رشته هایی مانند مطالعات رسانه ای، تاریخ و مطالعات منطقه را گرد هم می آورد و در نتیجه شکافی را در تحقیقات موجود پر می کند.

Japan and China look back on a history of friendship as well as friction, particularly in recent decades. As the People's Republic of China's economy began to grow in the 1990s, so did its political weight within Asia and its economical relevance for Japan. Covering the years from 1989 to 2005, this book looks at Sino-Japanese relations through film and television drama in the crucial time of China's ascent to an economic superpower in opposition to Japan's own ailing economy. It provides an overview of how Japan views China through its visual media, offers explanations as to how oppositions between the two countries came to exist, and how and why certain myths about China have been conveyed.

Griseldis Kirsch argues that the influence of visual media within society cannot be underestimated, nor should their value be lessened by them being perceived as part of 'popular culture'. Drawing on examples from a crucial 16 years in the history of post-war Japan and China, she explores to what extent these media were influenced by the political discourse of their time. In doing so, she adds another layer to the on-going debate on Sino-Japanese relations, bringing together disciplines such as media studies, history and area studies and thus filling a gap in existing research.