Contemporary Fiction, Celebrity Culture, and the Market for Modernism: Fictions of Celebrity

با این استدلال که نویسندگان مشهور معاصر مانند زادی اسمیت، ایان مک ایوان، مارتین آمیس، کازوئو ایشی گورو، سلمان رشدی، ایمار مک براید و آنا برنز آثار و شخصیت عمومی خود را در قالب یک قانون مدرنیستی قرار می‌دهند تا سرمایه فرهنگی خود را مدعی و درآمدزایی کنند. در بازار پرسود ادبیات داستانی، این کتاب همچنین نشان می‌دهد که چگونه شرایط شرکتی بازاریابی و برندسازی، مدل‌های قدیمی‌تر نفوذ و نوآوری ادبی را بازتعریف کرده است.

این به حجم فزاینده‌ای از نقد متمرکز بر ادبیات معاصر به عنوان حوزه‌ای کمک می‌کند که در آن آزمایش‌های رسمی و سبک‌شناختی که برای تعریف قانون مدرنیسم اوایل قرن بیستم به‌وجود آمد، تجدید، مناقشه و بازنگری شده است. منتقدان دیگر این تجدیدها را جشن گرفته‌اند و به گونه‌های مختلف استدلال می‌کنند که ادبیات معاصر انقلاب‌های زیبایی‌شناختی ناتمام مدرنیسم را به گونه‌ای مورد توجه قرار می‌دهد که امکانات تخیلی برای داستان را گسترش داده و پرسش‌های مربوط به استقلال ادبی را در پی نیهیلیسم پست مدرن احیا کرده است. در حالی که این تز قانع‌کننده‌ای است و به درستی دوره‌بندی مصنوعی و مشکل‌ساز را زیر سوال می‌برد که هنوز در نقد آکادمیک باقی می‌ماند، این رویکردها عموماً در پرداختن به شرایط مادی که تولید ادبی و تولید سرمایه فرهنگی را ساختار می‌دهند، چه در تحول تاریخی مدرنیسم یا تغییرات معاصر آن این کتاب با ارائه یک تاریخ ماتریالیستی از زندگی های پس از مدرنیسم به این غیبت می پردازد.

Arguing that contemporary celebrity authors like Zadie Smith, Ian McEwan, Martin Amis, Kazuo Ishiguro, Salman Rushdie, Eimear McBride and Anna Burns position their work and public personae within a received modernist canon to claim and monetize its cultural capital in the lucrative market for literary fiction, this book also shows how the corporate conditions of marketing and branding have redefined older models of literary influence and innovation.

It contributes to a growing body of criticism focused on contemporary literature as a field in which the formal and stylistic experimentation that came to define a canon of early 20th-century modernism has been renewed, contested, and revised. Other critics have celebrated these renewals, variously arguing that contemporary literature picks up on modernism's unfinished aesthetic revolutions in ways that have expanded the imaginative possibilities for fiction and revived questions of literary autonomy in the wake of postmodern nihilism. While this is a compelling thesis, and one that rightly questions an artificial and problematic periodization that still lingers in academic criticism, those approaches generally fail to address the material conditions that structure literary production and the generation of cultural capital, whether in the historical development of modernism or its contemporary permutations. This book addresses this absence by proposing a materialist history of modernism's afterlives.