Contemporary Curating, Artistic Reference and Public Reception: Reconsidering Inclusion, Transparency and Mediation in Exhibition Making Practice

کوریتورینگ، مرجع هنری و استقبال عمومی معاصر یک بررسی انتقادی و تجزیه و تحلیل منحصربه‌فرد از شیوه‌های غالب برپایی نمایشگاه‌های گروهی در اروپا، بریتانیا و آمریکای شمالی انجام می‌دهد.</ p>

برتراند با تکیه بر ادبیات کیوریتوریال و دو مطالعه موردی عمیق نمایشگاه‌های گروهی، از شیوه‌ای از عملکرد کیوریتوری حمایت می‌کند که محتوای آثار هنری را ایمن می‌کند، برخلاف رویکردهای غالب و نامعین. این کتاب با ارائه نوع سوم نمایشگاهی فراتر از هستی‌شناسی نمایشگاه دوتایی کنونی که روایت‌های تاریخی هنر را در مقابل نصب‌های کیوریتوری یا Gesamtkunstwerk قرار می‌دهد، مستقیماً به نقد ماندگار کیوریتورینگ به‌عنوان یک فعالیت میانجی می‌پردازد. با ایجاد معادل‌های هنری، یکسانی را در زمینه‌های نمایشگاهی گروهی ایجاد می‌کند. این کتاب بر اصول فلسفه تحلیلی تکیه دارد تا ارزیابی کند که چگونه رویکردهای مختلف نمایشگاه‌سازی، مرجع را تثبیت می‌کنند و دریافت هنری را تعیین می‌کنند و استانداردی را برای ارزیابی نمایشگاه‌ها فراتر از سلیقه شخصی و انسجام موضوعی معرفی می‌کنند. برتراند در نهایت یک مفهوم جایگزین از عمل را پیشنهاد می‌کند که ارتباط مجدد نمایش گروهی نهادی را در شرایط کنونی تأیید می‌کند.

کوریتورینگ، مرجع هنری و استقبال عمومی معاصر مورد توجه قرار خواهد گرفت. دانشگاهیان، محققان و دانشجویانی که در مطالعات موزه و موزه‌داری، فرهنگ‌های بصری، تئوری هنر و برنامه‌های تاریخ هنر کار می‌کنند. نظریه پردازان و منتقدان هنر، و همچنین متصدیان هنر معاصر با عملکردی مبتنی بر تحقیق، باید در صفحات کتاب چیزهای مورد علاقه خود را پیدا کنند.

Contemporary Curating, Artistic Reference and Public Reception undertakes a unique critical survey and analysis of prevailing group exhibition-making practices in Europe, the UK and North America.

Drawing on curatorial literature and two in-depth case studies of group exhibitions, Bertrand advocates for a mode of curatorial practice that secures the content of artworks, in contrast to prevailing open-ended, indeterminate approaches. Proposing a third exhibition type beyond the current binary exhibition ontology that opposes art historical narratives to curatorial installations or Gesamtkunstwerk, the book directly tackles the enduring critique of curating as a mediating activity that produces sameness in group-exhibition contexts by establishing artistic equivalences. The book relies on the principles of analytical philosophy to assess how different exhibition-making approaches fix reference and determine artistic reception, reintroducing a standard to evaluate exhibitions beyond personal taste and thematic coherence. Bertrand ultimately proposes an alternative conception of practice that affirms the renewed relevance of the institutional group show in the present context.

Contemporary Curating, Artistic Reference and Public Reception will be of interest to academics, researchers and students working in museum and curatorial studies, visual cultures, art theory and art history programmes. Art theorists and critics, as well as curators of contemporary art with a research-based practice, should also find much to interest them within the pages of the book.