Constructing Panic: The Discourse of Agoraphobia

مگ لوگان شش سال است که بیش از دو مایل از خانه دور نشده است. او مبتلا به آگورافوبیا است، یک اختلال اضطرابی ناتوان کننده که مبتلایان خود را در ترس ترک پناهگاه های امن مانند خانه به دام می اندازد. به طرز متناقضی، در حالی که آگورافوبیک ها در این پناهگاه امن هستند، بیشتر وقت خود را صرف نشخوار تجربیات وحشتناک گذشته و تصور موقعیت های فرضی مشابه می کنند. با انجام این کار، آنها روایتی را ایجاد می کنند که هم تجربه آنها را توصیف می کند و هم آنها را در آن قفل می کند.

Constructing Panic تجزیه و تحلیل بی سابقه ای از تجربه یک بیمار از آگورافوبیا ارائه می دهد. در این همکاری بین رشته ای رمان بین یک روانشناس بالینی و یک زبان شناس، نویسندگان داستان های مگ را برای ساختن احساسات، اعمال و رویدادها بررسی می کنند. آنها نشان می‌دهند که مگ چگونه از دستور زبان و ساختار روایی برای خلق و بازآفرینی تجربیات عاطفی استفاده می‌کند که هویت آگورافوبیک او را حفظ می‌کند.

در این کار Capps و Ochs دیدگاه جدیدی از آگورافوبیا به عنوان یک اختلال ارتباطی ارائه می‌کنند. ساختن هراس با آشکار کردن ریشه‌های هراس و با ارائه چارچوبی منحصر به فرد برای مداخله درمانی، پتانسیل نادیده گرفته شده برای تحلیل زبانی و روایی را باز می‌کند. خوانندگان در این صفحات امیدی برای مدیریت هراس از طریق توجه دقیق به نحوه بیان داستان زندگی خود خواهند یافت.

Meg Logan has not been farther than two miles from home in six years. She has agoraphobia, a debilitating anxiety disorder that entraps its sufferers in the fear of leaving safe havens such as home. Paradoxically, while at this safe haven, agoraphobics spend much of their time ruminating over past panic experiences and imagining similar hypothetical situations. In doing so, they create a narrative that both describes their experience and locks them into it.

Constructing Panic offers an unprecedented analysis of one patient's experience of agoraphobia. In this novel interdisciplinary collaboration between a clinical psychologist and a linguist, the authors probe Meg's stories for constructions of emotions, actions, and events. They illustrate how Meg uses grammar and narrative structure to create and recreate emotional experiences that maintain her agoraphobic identity.

In this work Capps and Ochs propose a startling new view of agoraphobia as a communicative disorder. Constructing Panic opens up the largely overlooked potential for linguistic and narrative analysis by revealing the roots of panic and by offering a unique framework for therapeutic intervention. Readers will find in these pages hope for managing panic through careful attention to how we tell the story of our lives.