Constitutional Failure: Carl Schmitt in Weimar

شکست در قانون اساسی سهم عمده ای در مطالعات فیلسوف سیاسی آلمانی کارل اشمیت (1888-1985)، جمهوری وایمار، و رابطه مشروطیت، اقتصاد سیاسی و دموکراسی است. الن کندی، محقق مشهور بین المللی نظریه حقوقی وایمار، اثر نادیده گرفته اشمیت را با ترجمه های بسیار مورد توجه خود از آثار او و مطالعاتی که در مورد جایگاه آن در نظریه سیاسی قرن بیستم انجام داد، مورد توجه خوانندگان انگلیسی زبان قرار داد. در این کتاب مورد انتظار، او سهم اشمیت در قانون فلسفه سیاسی غرب را در سخت‌ترین و خطرناک‌ترین لحظه‌اش - زمان آلمان وایمار و رایش سوم - دنبال می‌کند و محوریت اندیشه‌اش را در درک دولت مشروطه مدرن و آن نشان می‌دهد. مبانی متزلزل اقتصادی و اجتماعی

کندی نشان می‌دهد که چگونه استدلال اشمیت برای یک دولت قوی اما بی‌طرف، از حداکثر کردن آزادی بازار به قیمت قانون اساسی سیاسی حمایت می‌کند. او استدلال می کند که خطوط گسل اصلی لیبرالیسم وایمار - قدرت های اضطراری، دادگاه ها به عنوان "مدافعان قانون اساسی"، بسیج توده ای از سیاست ضد لیبرال، سیاست هویت قومی، فرهنگ رنجش و مشروعیت مورد مناقشه - استثنایی در داخل نیستند. نظم‌های لیبرال-دمکراتیک غرب، اما در مرکز آنها. کندی با این ادعا که اندیشه اشمیت امروزه حیاتی است، زیرا هنجارهای لیبرال برای چالش‌های سیاسی پیش روی نظام‌های قانون اساسی به اندازه سیستم‌های اروپای شرقی و ایالات متحده ناکافی هستند، کندی استدلال قانع‌کننده و دقیقی را مطرح می‌کند که بسیاری از مفروضات درباره لیبرالیسم، دموکراسی و دیکتاتوری را بر هم می‌زند.

Constitutional Failure is a major contribution to studies of the German political philosopher Carl Schmitt (1888–1985), the Weimar Republic, and the relationship of constitutionalism, political economy, and democracy. An internationally renowned scholar of Weimar legal theory, Ellen Kennedy brought Schmitt’s neglected work to the attention of English-speaking readers with her highly regarded translations of his work and studies of its place in twentieth-century political theory. In this eagerly awaited book, she tracks Schmitt’s contribution to the canon of Western political philosophy during its most difficult and dangerous moment—the time of Weimar Germany and the Third Reich—demonstrating the centrality of his thought to understandings of the modern constitutional state and its precarious economic and social foundations.

Kennedy reveals how Schmitt’s argument for a strong but neutral state supported the maximization of market freedom at the cost of the political constitution. She argues that the major fault lines of Weimar liberalism—emergency powers, the courts as “defenders of the constitution,” mass mobilization of anti-liberal politics, ethnic-identity politics, a culture of resentment and contested legitimacy—are not exceptions within the liberal-democratic orders of the West, but central to them. Contending that Schmitt’s thought remains vital today because liberal norms are inadequate to the political challenges facing constitutional systems as diverse as those of Eastern Europe and the United States, Kennedy develops a compelling, rigorous argument that unsettles many assumptions about liberalism, democracy, and dictatorship.