Constantinople: the Last Great Siege, 1453

در بهار 1453، ترک‌های عثمانی در تعقیب رویای باستانی اسلامی به سمت قسطنطنیه پیشروی کردند: تسخیر پایتخت هزار ساله بیزانس مسیحی.

در طول پس از محاصره، گروه کوچکی از مدافعان بد سازماندهی شده، بیش از ده به یک، با قدرت ارتش عثمانی در یک رقابت تلخ در خشکی، دریا و زیرزمین و توسط دو مرد برجسته - سلطان مهمت دوم و امپراتور کنستانتین، مقابله کردند. XI. در فضای مذهبی مذهبی که با اولین استفاده گسترده از بمباران توپخانه تشدید شده بود، هر دو طرف می ترسیدند که پایان جهان نزدیک است.

نتیجه محاصره در چند ساعت کوتاه تعیین شد. در 29 مه 1453، یکی از لحظات بزرگ تاریخ جهان است.

In the spring of 1453, the Ottoman Turks advanced on Constantinople in pursuit of an ancient Islamic dream: capturing the thousand-year-old capital of Christian Byzantium.

During the siege that followed, a small band of badly organised defenders, outnumbered ten to one, confronted the might of the Ottoman army in a bitter contest fought on land, sea and underground, and directed by two remarkable men - Sultan Mehmet II and the Emperor Constantine XI. In the fevered religious atmosphere, heightened by the first massed use of artillery bombardment, both sides feared that the end of the world was nigh.

The outcome of the siege, decided in a few short hours on 29 May 1453, is one of the great set-piece moments of world history.