دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: تاریخ ویرایش: نویسندگان: Angeliki E. Laiou سری: ISBN (شابک) : 0674165357, 9780674165359 ناشر: سال نشر: 1972 تعداد صفحات: 400 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 49 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Constantinople and the Latins: The Foreign Policy of Andronicus II, 1282-1328 (Harvard Historical Studies) به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب قسطنطنیه و لاتین ها: سیاست خارجی آندرونیکوس دوم، 1282-1328 (مطالعات تاریخی هاروارد) نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
آندرونیکوس دوم در بیست و دو سالگی فرمانروای بیزانس شد. پدرش، مایکل هشتم، شخصیتی باهوش بود - یک سرباز خوب، یک دیپلمات باهوش، و آزادکننده قسطنطنیه از اشغال پنجاه و هفت ساله لاتین. در مقابل آندرونیکوس بی رنگ و بی اثر به نظر می رسید. مشکلات او بسیار زیاد بود - تا حدی در نتیجه سیاستهای پدرش - و سلطنت او ثابت کرد که یک سری ناامیدی و فاجعه بود. او به مدت چهل و شش سال برای حفظ امپراتوری در برابر تجاوزات مداوم جنگید. هنگامی که سرانجام در سال 1328 توسط نوه و امپراتور همکارش، آندرونیکوس سوم، خلع شد، تقریباً تمام آسیای صغیر به دست ترک ها رفته بود، غربی ها دفاع از دریای اژه را به دست گرفته بودند و ارتش کاتالونیا که او برای کمک به او دعوت کرده بود. مبارزه با ترک ها باقی ماند تا با امپراتور بجنگند. در این گزارش نافذ از سیاست خارجی آندرونیکوس، آنجلیکی لایو بر روابط بیزانس با غرب لاتین، پیامدهای داخلی گسترده خصومت اروپای غربی، و تصمیم مهمی که با آندرونیکوس مواجه شد: پیروی از رهبری پدرش تمرکز می کند. و اجازه می دهد تا بیزانس به یک کشور اروپایی تبدیل شود یا آن را به عنوان یک قدرت شرقی و ارتدکس حفظ کند. نویسنده که معتقد است سیاست خارجی را نمیتوان بدون بررسی عوامل داخلی که بر آن تأثیر میگذارند، درک کرد، بخش بزرگی از مطالعه خود را به تحولات داخلی بیزانس در دوران سلطنت آندرونیکوس - کاهش قدرت دولت مرکزی اختصاص میدهد. ; گسترش مقامات منطقه ای نیمه مستقل؛ وضعیت مالی، ارتش، کلیسا. او نتیجه می گیرد که برخلاف تصور رایج، آندرونیکس دوم صمیمانه خواستار اتحاد کلیساهای یونانی و لاتین بود، زمانی که در آخرین سال های سلطنت خود متوجه شد که وضعیت سیاسی چنین اتحادی را ضروری می کند. او همچنین با تاکید بر این که فتح آسیای صغیر توسط ترکها یک نتیجه قطعی نبود، زمانی که آندرونیکوس دوم به سلطنت رسید، به طور مفصل در مورد اشتباهات سیاست و شرایط متعددی که در ترکیب با یکدیگر باعث تسریع این ضرر شدند، صحبت می کند.
At the age of twenty-two, Andronicus II became sole ruler of Byzantium. His father, Michael VIII, had been a dashing figure--a good soldier, brilliant diplomat, and the liberator of Constantinople from its fifty-seven-year Latin occupation. By contrast Andronicus seemed colorless and ineffectual. His problems were immense--partly as a result of his father's policies--and his reign proved to be a series of frustrations and disasters. For forty-six years he fought to preserve the empire against constant encroachments. When he was finally deposed in 1328 by his grandson and co-emperor, Andronicus III, almost all of Asia Minor had been lost to the Turks, Westerners had taken over the defense of the Aegean, and the Catalan army he had invited to help him fight the Turks remained to fight the emperor. In this penetrating account of Andronicus' foreign policy, Angeliki E. Laiou focuses on Byzantium's relations with the Latin West, the far-reaching domestic implications of the hostility of western Europe, and the critical decision that faced Andronicus: whether to follow his father's lead and allow Byzantium to become a European state or to keep it an Eastern, orthodox power. The author, who argues that foreign policy cannot be understood without examining the domestic factors that influence, indeed create, it, devotes a large part of her study to domestic developments in Byzantium during Andronicus' reign-the decline of the power of the central government; the spread of semi-independent regional authorities; the state of finances, of the army, of the church. She concludes that, contrary to common opinion, Andronicus II sincerely desired the union of the Greek and Latin churches, when, in the last years of his reign, he realized that the political situation made such a union necessary. Maintaining also that the conquest of Asia Minor by the Turks was not a foregone conclusion when Andronicus II came to the throne, she discusses at length the errors of policy and the manifold circumstances which combined to precipitate that loss.