Conflict and Governance

اقتصاددانان و دانشمندان علوم سیاسی اخیراً شروع به مطالعه رسمی کرده اند که چگونه تعارض و احتمال درگیری بر تخصیص منابع و عملکرد اقتصادی تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، یک ادبیات تجربی گسترده نشان می‌دهد که تعارض و بی‌ثباتی سیاسی بر توسعه اقتصادی تأثیر منفی می‌گذارد و نابرابری بالاتر با القای کشمکش‌های بیشتر باعث عملکرد ضعیف اقتصادی می‌شود. در این مقاله، من استدلال می‌کنم که یک فتوای جدی در این تحقیق، دیدگاه بیش از حد فردی نسبت به تعارض را در نظر گرفته است. در حالی که رویکرد فردگرایی روش‌شناختی جذاب است، در واقعیت افراد نه صرفاً در انزوا، بلکه به عنوان بخشی از گروه‌ها و شبکه‌های اجتماعی بزرگ‌تر عمل می‌کنند. بنابراین، من سعی می‌کنم در نظر بگیرم که چگونه این مدل‌های تعارض ممکن است به این نوع موقعیت‌ها تعمیم داده شوند و بنابراین سعی می‌کنم افراد را در یک محیط اجتماعی بزرگ‌تر قرار دهم تا ببینم چگونه شهود ما در مورد تعارض و عوامل و پیامدهای اقتصادی و سیاسی آن را تغییر می‌دهد. اما چه گروه هایی مرتبط هستند؟ افراد به بسیاری از گروه های همپوشانی و متقاطع در جامعه تعلق دارند. در حالی که تحلیل سنتی مارکسیستی بر گروه‌بندی‌های داس تأکید می‌کرد تا کارگران با کارگران و سرمایه‌داران با سرمایه‌داران مرتبط شوند، ادبیات جدیدتر (رجوع کنید به رایت، 1985) بر تنوع گروه‌بندی‌های اجتماعی تأکید کرده است. به‌جای ارتباط در امتداد خطوط اصلی، می‌توان در امتداد خطوط جنسی، مذهبی یا شاید قومی قرار گرفت. بسیاری از رشته‌های تحقیقاتی نشان داده‌اند که چگونه تفکر گروه‌ها به این روش ناهمگون می‌تواند هم رفتار اقتصادی و هم رفتار سیاسی را روشن کند.

Economists and political scientists have recently begun to study formally how conftict and the possibility of conftict affects resource allocation and economic performance.! For example, an extensive empiricalliterature suggests that conftict and political instability adversely affects economic development and that higher 2 inequality causes poor economic performance by inducing increased conftict. In this paper I argue that a serious ftaw in this research has taken too individu­ 3 alistic a view of conftict. While the approach of methodological individualism is attractive, in reality individuals act not purely in isolation, but also as part of larger social groupings and networks. I therefore try to consider how these models of conftict may be extended to this type of situation and thus attempt to place individuals within a larger social setting to see how this alters our intuitions about conftict and its economic and political determinants and implications. But what groups are relevant? Individuals belong to many overlapping and cross cutting groups in society. While traditional Marxist analysis stressed dass groupings so that workers associated with workers and capitalists with capitalists, more recent literature (see Wright, 1985) has stressed the diversity of social groupings. Rather than associate along dass lines one might associate along gender, religious, or perhaps ethnic lines. Many strands of research have show how thinking of groups in this heterogeneous way can iIluminate both economic 4 and political behavior.