Confessions of an English Opium-Eater

با مقدمه هاوارد مارکز

روزی روزگاری، تریاک (ماده اصلی هروئین) به راحتی در پیشخوان شیمیدان در دسترس بود. راز خوشبختی را که فیلسوفان قرن‌های متمادی درباره آن بحث می‌کردند، می‌توان با یک پنی خرید و در جیب جلیقه حمل کرد: خلسه‌های قابل حمل را می‌توان در یک بطری پنبه‌ای پنبه کرد. بهشت؟ توماس دو کوینسی چنین فکر کرد، اما به زودی متوجه شد که "کسی که زیاد با تریاک معامله می کند، مدت زیادی نمی خندد".

WITH AN INTRODUCTION BY HOWARD MARKS

Once upon a time, opium (the main ingredient of heroine) was easily available over the chemist's counter. The secret of happiness, about which philosophers have disputed for so many ages, could be bought for a penny, and carried in the waistcoat pocket: portable ecstasies could be corked up in a pint bottle. Paradise? So thought Thomas de Quincey, but he soon discovered that 'nobody will laugh long who deals much with opium'.