Concrete revolution : large dams, Cold War geopolitics, and the US Bureau of Reclamation

ممکن است آب بی ضرر به نظر برسد، اما به عنوان یک ضرورت جهانی، در هنگام دستیابی، کنترل و فناوری های مرتبط، ناگزیر با سیاست تلاقی می کند. در حالی که ما اطلاعات زیادی در مورد هزینه ها و مزایای اجتماعی-اکولوژیکی سدهای مدرن داریم، در مورد ریشه های سیاسی و پیامدهای آنها اطلاعات بسیار کمتری داریم. در انقلاب بتن، کریستوفر اسندون یک اصلاحیه ارائه می دهد: یک گزارش تاریخی متقاعد کننده از کمک های اداره احیای ایالات متحده به فناوری سدسازی، سیاست های جنگ سرد، و ناملایمات اجتماعی و زیست محیطی که توسط دولت ایالات متحده در تعقیب آن تداوم یافته است. رشد اقتصادی و قدرت ژئوپلیتیکی.

این دفتر که در سال 1902 تأسیس شد، درگیر فشارهای وزارت امور خارجه ایالات متحده برای قدرت ژئوپلیتیکی پس از جنگ جهانی دوم شد، که پاسخی به افزایش نفوذ جهانی اتحاد جماهیر شوروی بود. با ارائه مشاوره فنی و مدیریت منابع آب به مناطق توسعه نیافته جهان، این دفتر دریافت که نه تنها می تواند به آنها کمک های اقتصادی و فرصت های سرمایه گذاری برای ایالات متحده ارائه کند، بلکه می تواند اتحادهایی را ایجاد کند و جایگاه جهانی یک کشور را در مقابل این مناطق تقویت کند. نفوذ کمونیستی رو به رشد با تکیه بر تعدادی از مطالعات موردی بین المللی - از حملات اولیه دفتر به توسعه خارج از کشور و راه اندازی دفتر فعالیت های خارجی آن در سال 1950 تا تحقیقات نیل آبی در اتیوپی - انقلاب بتن بینش هایی را در مورد این سدسازی تاریخی ارائه می دهد. رونق، با پیامدهای حیاتی برای زمان حال. اسندون استدلال می‌کند که اگر سدها را به‌عنوان اهداف فنی و سیاسی به‌جای ابزار علم بی‌طرف درک کنیم، بهتر می‌توانیم در بحث‌های جاری درباره سدهای بزرگ و برنامه‌ریزی حوضه رودخانه شرکت کنیم.

Water may seem innocuous, but as a universal necessity, it inevitably intersects with politics when it comes to acquisition, control, and associated technologies. While we know a great deal about the socioecological costs and benefits of modern dams, we know far less about their political origins and ramifications. In Concrete Revolution, Christopher Sneddon offers a corrective: a compelling historical account of the US Bureau of Reclamation’s contributions to dam technology, Cold War politics, and the social and environmental adversity perpetuated by the US government in its pursuit of economic growth and geopolitical power.

Founded in 1902, the Bureau became enmeshed in the US State Department’s push for geopolitical power following World War II, a response to the Soviet Union’s increasing global sway. By offering technical and water resource management advice to the world’s underdeveloped regions, the Bureau found that it could not only provide them with economic assistance and the United States with investment opportunities, but also forge alliances and shore up a country’s global standing in the face of burgeoning communist influence. Drawing on a number of international case studies—from the Bureau’s early forays into overseas development and the launch of its Foreign Activities Office in 1950 to the Blue Nile investigation in Ethiopia—Concrete Revolution offers insights into this historic damming boom, with vital implications for the present. If, Sneddon argues, we can understand dams as both technical and political objects rather than instruments of impartial science, we can better participate in current debates about large dams and river basin planning.