Computer Analysis of Neuronal Structures

به‌خصوص مناسب به نظر می‌رسد که این مجموعه پیشگام از مقالات باید به دونالد شول تقدیم شود، زیرا کسانی از ما که عناصر مجموعه عصبی را می‌شماریم، اندازه‌گیری می‌کنیم، و بازسازی می‌کنیم، همه به شدت مدیون او هستیم. شول مطمئناً اولین کسی نبود که برای کمی کردن جنبه‌های خاصی از ساختار مغز تلاش کرد. هیچ رایانه‌ای برای پاسخ‌هایی که می‌خواست در دسترس او نبود، و برخی از پاسخ‌های او - یا بهتر است بگوییم تفاسیر او - ممکن است در آزمون زمان مقاومت نکنند. اما ما او را به خاطر سوالاتی که پرسید و دلایلی که پرسیده بود به یاد می آوریم. در زمانی که کل خانواده تکنیک‌های گلژی تقریباً در کسوف کامل بودند، او این قضاوت را داشت که بر آنها تکیه کند. و در دوره ای که نورون متعارف یک کره کامل بود (روبنای عظیم دندریتی تقریباً فراموش شده بود)، او یکی از معدود افرادی بود که به دنبال گسترش و الگوی دندریت به عنوان سرنخ اصلی برای مشکل کلی اتصال عصبی بود. p>

It seems particularly appropriate that this pioneering collection of papers should be dedicated to Donald Sholl since those of us who count, measure, and reconstruct elements of the neural en~emble are all very much in his debt. Sholl was certainly not the first to attempt quantification of certain aspects of brain structure. No computers were available to him for the kind of answers he sought, and some of his answers - or rather his interpretations - may not stand the test of time. But we remember him because of the questions he asked and for the reasons he asked them. At a time when the entire family of Golgi techniques was in almost total eclipse, he had the judgment to rely on them. And in a period when the canonical neuron was a perfect sphere (the enormous dendritic superstructure being almost forgotten), he was one of a very few who looked to dendrite extension and pattern as a prime clue to the overall problem of neuronal connectivity.