Complex Communities: The Archaeology of Early Iron Age West-Central Jordan

جوامع پیچیده به بررسی چگونگی توسعه و شکوفایی سکونتگاه‌های بی‌تحرک در خاورمیانه در دوران اولیه عصر آهن نزدیک به چهار هزار سال پیش می‌پردازد. با استفاده از شواهد باستان شناسی، بنجامین پورتر بازسازی می کند که ساکنان چگونه جوامع خود را با وجود عدم قطعیت های محیطی حفظ کردند. روستاییان با زندگی در یک منطقه نیمه خشک در کشور کنونی اردن، با یک اکوسیستم خشن و غیرقابل پیش بینی مواجه شدند. جوامع با ایجاد روال های تولید انعطاف پذیر و استراتژی های رهبری، انعطاف پذیری را تقویت کردند. سکونتگاه ها چیزی را ایجاد کردند که باستان شناسان آن را «پیچیدگی جمعی» می نامند، شرایطی که از طریق آن جوامع کوچک بین ترتیبات برابری طلبانه و سلسله مراتبی جابه جا می شوند. جوامع پیچیده بازسازی های دقیق و علمی مبتنی بر نحوه عملکرد این پیچیدگی جمعی در منطقه را ارائه می دهد.

این سکونتگاه ها در طول دوره بهبودی پس از فروپاشی سیاسی و اقتصادی جوامع مدیترانه عصر برنز پدید آمدند. . محققان سازمان سیاسی اردن را در مرکز غربی اردن در این زمان به عنوان یک دولت مبتدی موآبی توصیف کرده‌اند. جوامع پیچیده در عوض استدلال می‌کنند که شهرک‌ها مجموعه‌ای از نهادهای مستقل و خودسازمان‌شونده بودند. هر جامعه دهکده های قابل توجهی با استحکامات ساخت، هم به کشاورزی و هم دامداری پرداخت و هم انبارها ساخت و انبار کرد. از این تلاش ها برای تولید و ذخیره منابع، به ویژه غذا، ثروت تولید شد و خانوارهای ثروتمندتر بر همسایگان خود قدرت پیدا کردند. با این حال، قدرت به دلیل این واقعیت محدود بود که ساکنان می‌توانستند - و انجام دادند - جوامع را ترک کرده و جوامع جدیدی ایجاد کنند.

جامعه‌های پیچیده نشان می‌دهد که این سکونتگاه‌ها از طریق چرخه‌های انطباقی حرکت می‌کردند که با یک چرخه سازگار شدند. تغییر سیستم اجتماعی طبیعی این جوامع به دنبال پایداری درس‌هایی دارند که نه تنها به باستان‌شناسانی که مبارزات مشابهی را در مناطق دیگر مطالعه می‌کنند، بلکه به جوامع معاصری که با تغییرات آب و هوایی منفی مواجه هستند، ارائه می‌کنند. خوانندگان علاقه مند به مطالعات تاب آوری، باستان شناسی خاور نزدیک، بوم شناسی تاریخی، و باستان شناسی جوامع از این جلد استقبال خواهند کرد.

Complex Communities explores how sedentary settlements developed and flourished in the Middle East during the Early Iron Age nearly four thousand years ago. Using archaeological evidence, Benjamin Porter reconstructs how residents maintained their communities despite environmental uncertainties. Living in a semi-arid area in the present-day country of Jordan, villagers faced a harsh and unpredictable ecosystem. Communities fostered resilience by creating flexible production routines and leadership strategies. Settlements developed what archaeologists call “communal complexity,” a condition through which small-scale societies shift between egalitarian and hierarchical arrangements. Complex Communities provides detailed, scientifically grounded reconstructions of how this communal complexity functioned in the region.

These settlements emerged during a period of recovery following the political and economic collapse of Bronze Age Mediterranean societies. Scholars have characterized west-central Jordan’s political organization during this time as an incipient Moabite state. Complex Communities argues instead that the settlements were a collection of independent, self-organizing entities. Each community constructed substantial villages with fortifications, practiced both agriculture and pastoralism, and built and stocked storage facilities. From these efforts to produce and store resources, especially food, wealth was generated and wealthier households gained power over their neighbors. However, power was limited by the fact that residents could—and did—leave communities and establish new ones.

Complex Communities reveals that these settlements moved through adaptive cycles as they adjusted to a changing socionatural system. These sustainability-seeking communities have lessons to offer not only the archaeologists studying similar struggles in other locales, but also to contemporary communities facing negative climate change. Readers interested in resilience studies, Near Eastern archaeology, historical ecology, and the archaeology of communities will welcome this volume.