Comparative and Veterinary Pharmacology

پیوند انسان و حیوان در طول اعصار تکامل یافته و متنوع شده است. سگ‌ها، گربه‌ها و حتی اسب‌ها مدت‌هاست که نقش یک همراه وفادار را ایفا کرده‌اند و در واقع، همانطور که با معرفی سگ‌های بینا و شنوا مشخص شد، ممکن است سطح بحرانی هم‌وابستگی بین گونه‌ها وجود داشته باشد. در قرن بیست و یکم، انواع حیواناتی که به عنوان حیوان خانگی در بسیاری از نقاط جهان نگهداری می شوند، از خزندگان گرفته تا جوندگان تا نشخوارکنندگان و فراتر از آن بسیار گسترده است. همانطور که با ماهیت رابطه پیش‌بینی می‌شود، رویکرد رفتار با یک حیوان همدم اغلب با آنچه که به صاحب آنها ارائه می‌شد همسو است. با این حال، آگاهی روزافزون از مسائل رفاهی، مانند تشخیص اینکه حیوانات درد و مزایای اثبات شده پیشگیری از بیماری در واحدهای کشاورزی فشرده، همراه با رشد در باغ‌وحش‌ها و پارک‌های حیات وحش، احتمال تولید غذا را افزایش داده است. و حیوانات غیر اهلی که در طول عمر خود فرآورده های دارویی دریافت می کنند. اگرچه بسیاری از داروها یا کلاس‌های دارویی تجویز شده به حیوانات مشابه یا مشتق شده از داروهایی هستند که به انسان داده می‌شود، اما استفاده ایمن و مؤثر از داروها در حیوانات اغلب با انتقال دانش در مورد اثر دارو بر روی حیوانات یا به دست نمی‌آید. رفتار در بدن از یک گونه به گونه دیگر. تأثیر تنوع آناتومیکی، فیزیولوژیکی و پاتوفیزیولوژیکی که در قلمرو حیوانات را در بر می گیرد اغلب می تواند به شدت پاسخ دارویی را تغییر دهد.

The human–animal bond has evolved and diversi?ed down the ages. Dogs, cats and even horses, have long ful?lled the role of faithful companion and indeed, as exempli?ed by the introduction of seeing and hearing dogs, there may be a critical level of co-dependency between the species. In the twenty-?rst century, the animal types that are kept as pets in many parts of the world are extensive ranging from reptiles through rodents to ruminants and beyond. As would be predicted by the nature of the relationship, the approach to treatment of a companion animal is often closely aligned to that which would have been offered to their owner. However, an increasing awareness of welfare issues, such as the recognition that animals expe- ence pain and the proven bene?ts of disease prevention in intensive farming units, together with the growth in zoos and wildlife parks, has increased the likelihood of food producing and non-domesticated animals receiving medicinal products during their life-time. Although many of the individual drugs or classes of drugs administered to animals are the same as, or derived from, those given to man, the safe and effective use of drugs in animals often cannot be achieved by simply transposing knowledge of drug action on, or behaviour in, the body from one species to another. The impact of the anatomical, physiological and pathophysiological variability that spans the animal kingdom can often profoundly alter drug response.