دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Lino Arturo Neira Betancourt. Argeliers León
سری:
ناشر: Editorial Pueblo y Educación
سال نشر: 1991
تعداد صفحات: 124
زبان: Spanish
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 13 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Como suena un tambor Abakuá به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب صدای طبل آبکوآ چگونه است؟ نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
کار حاضر به عنوان یک موضوع اساسی به بررسی، با ابزار الکتروآکوستیک، ارتعاشات سر درام، در این مورد، یک غشای فون از گروه Abakuá میپردازد: bonkó-enchemiyá. Abakuá در کوبا دارای دو گروه ساز است که یکی از آنها توسط یک ارکستر ضربی تشکیل شده است که در bonkó-enchemiyá نماینده اصلی کارکردها و ویژگی های طبل های منشأ کارابالی است که توسط نمایندگان آن فرهنگ استفاده می شود. نوادگان آنها در کشور، در گروه برادری آبکوآ جمع شده اند. هنگام انتخاب هدف ابزار این کار، دامنه وسیع ضربات و سیستم تنش کوک آن در نظر گرفته شد. برای تأکید، بعداً، در اشکال مختلف حمله قابل عمل بر روی غشای bonkó. در کوبا، در زمانهای گذشته، مطالعاتی آغاز شد که سعی در تجزیه و تحلیل صداهای bonkó-enchemiyá داشتند. چنین نمونه کارهایی است که توسط استادان آمادئو رولدان، گاسپار آگوئرو و فرناندو اورتیز انجام شده است، که با کمک یک پیانو و از طریق "همدردی" صدا، به طور متناوب با نواختن یک بونکو و آن ساز، سه نوع ضربه را تشخیص دادند. و صداهای موسیقایی را که تولید میکردند بنویسند، که به اورتیز و آگوئرو اجازه داد تا در دهه 50 تأیید کند که بونکو «پیانویی با سه کلید» است، با در نظر گرفتن غنای صدا و صدای آن.
El presente trabajo aborda como tema fundamental la investigación, por medios electroacústicos, de las vibraciones del parche de un tambor, en este caso, de un membranófono del grupo abakuá: el bonkó-enchemiyá. Los abakuá en Cuba poseen dos grupos de instrumentos, uno de los cuales está formado por una orquesta de percusión, que tiene en el bonkó-enchemiyá el principal exponente de las funciones y características de los tambores de origen carabalí que emplearon los representantes de esa cultura y sus descendientes en el país, agrupados en la cofradía abakuá. Al seleccionar el instrumento objeto de este trabajo se tuvo en cuenta, su amplia gama de golpes y su sistema de tensión-afinación propio; para enfatizar, posteriormente, en las diferentes formas de ataque practicables sobre la membrana del bonkó. En Cuba, en épocas anteriores, se iniciaron estudios que intentaron el análisis de los sonidos de los bonkó-enchemiyá. Tal es el caso de los trabajos realizados por los maestros Amadeo Roldán, Gaspar Agúero y Fernando Ortiz, quienes auxiliados por un piano, y por medio de la “simpatía” sonora, tocando alternadamente un bonkó y aquel instrumento, llegaron a reconocer tres tipos de golpes y escribir los sonidos musicales que ellos producían, lo que permitió que Ortiz y Agúero afirmaran, en la década del 50, que el bonkó era “un piano de tres teclas”, atendiendo a su riqueza sonora y tímbrica.