Community Archaeology and Heritage in Africa: Decolonizing Practice

این جلد بینش‌های جدیدی در مورد کمک‌های متمایز باستان‌شناسی و میراث جامعه در استعمار زدایی از عملکرد باستان‌شناسی ارائه می‌دهد. مشارکت‌کنندگان با استفاده از رویکردهای نوآورانه، ابتکارات مهمی را بررسی می‌کنند که میراث محلی را محافظت و احیا کرده است، ابتکاراتی که باستان‌شناسان را به‌عنوان هم‌تولیدکننده به جای رهبران درگیر می‌کند. این مطالعات موردی بر نیاز به تغییر شکل کامل عملکرد باستان‌شناسی، درگیر کردن جوامع محلی و بومی در گفت‌وگوی منظم و شناخت نیازهای متمایز آن‌ها، به منظور جدا شدن از روابط قدرت از بالا به پایین که قبلاً باستان‌شناسی در آفریقا را مشخص می‌کرد، تأکید می‌کند. /p>

باستان شناسی و میراث اجتماعی در آفریقا نشان دهنده تلاشی مصمم برای تغییر نحوه آموزش باستان شناسی به نسل های آینده است. از طریق رویکردهای مشارکتی مبتنی بر جامعه، باستان شناسان و متخصصان میراث فرهنگی می توانند از منابع مشترک و دانش محلی بهره مند شوند. و با اشتراک گذاری تصمیم گیری با اعضای جوامع محلی، تحقیقات باستان شناسی می تواند شیوه زندگی آنها را بهبود بخشد، نگرانی های حقوق بشری آنها را بهبود بخشد، و نیازهای روزانه آنها را برای ساختن آینده بهتر برآورده کند. با مبادله ساختارهای قدرت سنتی برای طراحی و اجرای تحقیقاتی، نمونه‌های ذکر شده در این جلد، ظرفیت هیجان‌انگیز این رشته را برای حرکت رو به جلو برای دستیابی به پتانسیل خود به‌عنوان حوزه وسیع‌تر، در دسترس‌تر و فراگیرتر نشان می‌دهد.

This volume provides new insights into the distinctive contributions that community archaeology and heritage make to the decolonization of archaeological practice. Using innovative approaches, the contributors explore important initiatives which have protected and revitalized local heritage, initiatives that involved archaeologists as co-producers rather than leaders. These case studies underline the need completely reshape archaeological practice, engaging local and indigenous communities in regular dialogue and recognizing their distinctive needs, in order to break away from the top-down power relationships that have previously characterized archaeology in Africa.

Community Archaeology and Heritage in Africa reflects a determined effort to change how archaeology is taught to future generations. Through community-based participatory approaches, archaeologists and heritage professionals can benefit from shared resources and local knowledge; and by sharing decision-making with members of local communities, archaeological inquiry can enhance their way of life, ameliorate their human rights concerns, and meet their daily needs to build better futures. Exchanging traditional power structures for research design and implementation, the examples outlined in this volume demonstrate the discipline’s exciting capacity to move forward to achieve its potential as a broader, more accessible, and more inclusive field.