Communication Strategies of Governments and NGOs: Engineering Global Discourse at High-Level International Summits

فرآیندهای حکمرانی جهانی به دلیل فقدان کلی گفتمان عمومی فراملی همراه، عمدتاً برای شهروندان عادی نامرئی است. با این حال، موارد استثنایی وجود دارد که در آن رسانه‌ها در سراسر جهان به حکمرانی جهانی توجه می‌کنند: اجلاس‌های سطح بالا، مانند کنفرانس‌های تغییرات آب و هوایی سازمان ملل. مانوئل آدولفسن از طریق مطالعه موردی دقیق اجلاس های آب و هوایی سازمان ملل، استراتژی های ارتباطی فراملی و فرآیندهای هماهنگی پشت صحنه را که دولت ها و سازمان های غیردولتی برجسته در چنین مواقعی انجام می دهند، بررسی می کند. تحقیقات او استفاده آگاهانه بازیگران سیاسی از اجلاس سران به عنوان منابع دیپلماسی عمومی و همچنین رواج روال تولید مشترک در محل در میان روزنامه نگاران و متخصصان روابط عمومی را نشان می دهد. اجلاس سران دارای مجموعه های پیچیده دیپلماسی عمومی است که فرآیندهای فراملی، بین المللی و همچنین فقط داخلی را در هم می آمیزد.

Processes of global governance are mostly invisible to ordinary citizens, due to an overall lack of accompanying transnational public discourse. However, there are exceptional occasions on which media around the world do pay attention to global governance: high-level summits, such as the UN climate change conferences. Through a detailed case study of UN climate summits, Manuel Adolphsen investigates the transnational communication strategies and behind-the-scenes coordination processes that prominent governments and NGOs carry out on such occasions. His research reveals political actors’ conscious use of summits as public diplomacy resources as well as the prevalence of on-site coproduction routines among journalists and PR professionals. Summits feature complex public diplomacy constellations interweaving transnational, international, and also solely domestic processes.