Communicating with the World: U.S. Public Diplomacy Overseas

\"ارتباط با جهان\" دیپلماسی عمومی را در چارچوب رفتار یک دولت در امور خارجی تعریف و بررسی می کند و منطق آن را نتیجه انقلاب جهانی ارتباطات، تضادهای ایدئولوژیک و وابستگی متقابل کشورها می داند. این کتاب سیر تحول دیپلماسی عمومی ایالات متحده از زمان جنگ جهانی دوم را از نظر قانون‌گذاری، اقدامات مدیران متوالی آژانس اطلاعات ایالات متحده (USIA) توضیح می‌دهد. به طور خاص، بر روش‌های خاصی تمرکز دارد که دولت ایالات متحده از طریق آن‌ها دیپلماسی عمومی را از طریق نمایندگی‌های دیپلماتیک خود در خارج از کشور اعمال می‌کند و به نقش سفیر و «تیم کشور» و اهمیت گفت‌وگو اشاره می‌کند - تجربه یادگیری دوطرفه دیپلماسی عمومی چندین فصل به تحلیل روش ها و رسانه های مورد استفاده در اجرای دیپلماسی عمومی، مانند مطبوعات، نشریات، کتابخانه ها، سخنرانی ها، نمایشگاه ها و برنامه های تبادل آموزشی و فرهنگی می پردازد. فصول جداگانه در مورد استفاده از رادیو (صدای آمریکا) و تلویزیون بحث می کند. این کتاب به جزئیات این کتاب می‌پردازد که چگونه افسران روابط عمومی و کارکنان آن‌ها در نمایندگی‌های دیپلماتیک ایالات متحده، مخاطبان هر یک از این رویکردها را انتخاب می‌کنند و موضوعات خاصی را بر حسب گروه‌های هدف مشخص شناسایی و ارائه می‌کنند. نویسنده مسئولیت دیپلمات‌های عمومی را در توصیه به واشنگتن و سفرای آن در این زمینه در مورد پیامدهای بین فرهنگی سیاست‌ها و اقدامات خارجی ایالات متحده و تأثیر آنها بر افکار عمومی خارجی نشان می‌دهد. او نقدی بر رویه‌های فعلی دیپلماسی عمومی ایالات متحده و چهار تاریخچه پرونده مفصل ارائه می‌کند که از تجربه سی و پنج ساله او در سرویس خارجی استخراج شده است.

"Communicating with the World" defines and examines public diplomacy in the context of a government's conduct of foreign affairs and identifies its rationale as an outgrowth of the worldwide communications revolution, ideological conflicts, and the interdependency of nations. The book explains the evolution of U.S. public diplomacy since World War II in terms of enabling legislation, the actions of successive directors of the U.S. Information Agency (USIA). In particular, it concentrates on the specific ways in which the U.S. government practices public diplomacy through its diplomatic missions abroad, noting the role of the ambassador and the "country team" and the importance of dialogue - the two-way learning experience of public diplomacy. Several chapters analyze the methods and media employed in conducting public diplomacy, such as press, publications, libraries, lectures, exhibitions, and educational and cultural exchange programs. Separate chapters discuss the uses of radio (the Voice of America) and television. The book details how public affairs officers and their staffs at U.S. diplomatic missions select the audiences for each of these approaches and identify and present specific issues in terms of specific target groups. The author demonstrates the responsibility of public diplomats to advise Washington and its ambassadors in the field on the intercultural implications of U.S. foreign policies and actions and their effect on foreign public opinion. He offers a critique of current U.S. public diplomacy practices and four detailed case histories, drawn from his thirty-five years' experience in the Foreign Service.