Communicating the Infinite: The Emergence of the Habad School

در پایان قرن هجدهم، جنبش حسیدی با یک بحران داخلی مواجه بود: تا چه حد باید آموزه های بعل شم توف و مگید مزریچ، با مطالبات ضمنی معنوی خود، به رده های سنی منتقل شود. جنبش؟ قبلاً این آموزه ها برای نخبگان کوچکی در نظر گرفته شده بود. در این مرحله بود که مکتب حباد با اخلاقیات ارتباطی ظهور کرد که انتقال باطنی به گستره وسیع دنیای یهود را تشویق می کرد. ارتباط بینهایت دو نسل اول مکتب هاباد را تحت رهبری R. Shneur Zalman از لیادی و پسرش R. Dov Ber بررسی می کند و مخالفان اولیه آن را بررسی می کند.

شروع با سطوح مختلف نفتالی لوونتال در مورد ارتباط در آموزه‌های بعل شم توو و مجید و شاگردانش، آشکار شدن دیالکتیک بین میل به انتقال ایده‌های باطنی و یک مهار درونی قدرتمند را دنبال می‌کند. کم کم R. Shneur Zalman به عنوان نماینده اصلی اخلاق ارتباطی به میدان آمد. لوونتال توسعه گفتمان های خود را تا زمان مرگش دنبال می کند، زمانی که R. Dov Ber و R. Aaron Halevi Horowitz مکاتب "Lubavitch" و "Staroselye" مربوطه خود را تشکیل دادند. نویسنده با بررسی دقیق آموزه های R. Dov Ber، یک عارف الهام گرفته ادامه می دهد. در اندیشه او مفهوم باطنی انکار نفس، بیتول بود، اما این مفهوم با تلاش برای انتقال آموزه های حسیدی به هر سطحی از جامعه، از جمله زنان، همراه شد.

از اواخر دوره از قرن هجدهم به بعد، فروریختن دیوارهای گتوهای اجتماعی و سیاسی، مشکل اصلی جهان یهود را به وجود آورد. به طور کلی، پاسخ یا سکولاریزه کردن، یا کنار گذاشتن کلی یهودیت سنتی یا عقب نشینی از دنیای تهدیدکننده مدرن به سمت دینداری محصور بود. مکتب حباد با تأکید بر ارتباطات، راه را برای پاسخی میانی باز کرد که نه عقب‌نشینی به سمت نخبه‌گرایی بود و نه ترک سنت. بر اساس سالها تحقیق از منابع اولیه عبری و ییدیش، ارتباط بینهایت نه تنها برای متخصصان مطالعات یهودیت، بلکه برای مورخان و جامعه شناسان نیز اهمیت دارد.

At the end of the eighteenth century the hasidic movement was facing an internal crisis: to what extent should the teachings of Baal Shem Tov and Maggid of Mezritch, with their implicit spiritual demands, be transmitted to the rank-and-file of the movement? Previously these teachings had been reserved for a small elite. It was at this point that the Habad school emerged with a communication ethos encouraging the transmission of esoteric to the broad reaches of the Jewish world. Communicating the Infinite explores the first two generations of the Habad school under R. Shneur Zalman of Liadi and his son R. Dov Ber and examines its early opponents.

Beginning with the different levels of communication in the teachings of the Baal Shem Tov and the Maggid and his disciples, Naftali Loewenthal traces the unfolding of the dialectic between the urge to transmit esoteric ideas and a powerful inner restraint. Gradually R. Shneur Zalman came to the fore as the prime exponent of the communication ethos. Loewenthal follows the development of his discourses up to the time of his death, when R. Dov Ber and R. Aaron Halevi Horowitz formed their respective "Lubavitch" and "Staroselye" schools. The author continues with a detailed examination of the teachings of R. Dov Ber, an inspired mystic. Central in his thought was the esoteric concept of self-abnegation, bitul, yet this combined with the quest to communicate hasidic teachings to every level of society, including women.

From the late eighteenth century onwards, the main problem for the Jewish world was posed by the fall of the walls of the social and political ghetto. Generally, the response was either to secularize, or abandon altogether, traditional Judaism or to retreat from the threatening modern world into enclave religiosity; by stressing communication, the Habad school opened the way for a middle range response that was neither a retreat into elitism nor an abandonment of tradition. Based on years of research from Hebrew and Yiddish primary source materials, Communicating the Infinite is a work of importance not only to specialists of Judaic studies but also to historians and sociologists.