Commonsense Pluralism about Truth: An Empirical Defence

حقیقت یکی از ویژگی‌های فراگیر زبان معمولی است که مستحق مطالعه منظم است و تعداد کمی از نظریه‌پردازان حقیقت تلاش کرده‌اند تا زمین‌های مفهومی درهم‌ریخته‌ای را که دیدگاه معمولی غیرفیلسوف را شکل می‌دهد، شرح دهند. نویسنده در این کتاب، پرداخت فلسفی حقیقت را با توجه به آثار تاریخی و اخیر در فلسفه تجربی بازنموده است. او استدلال می‌کند که دیدگاه عام از حقیقت در دو محور، در میان گفتمان‌های زبان‌شناختی مختلف و در میان جمعیت‌شناختی‌های مختلف، عمیقاً تکه‌تکه است، که در کتاب به‌عنوان کثرت‌گرایی اخلاقی درون‌دوسی نامیده می‌شود. برای دفاع از این دیدگاه، باید به چهار نتیجه رسید: (1) کثرت گرایی اخلاقی درون زایی باید با نحوه استفاده افراد روزمره از حقیقت سازگار باشد، (2) تصور رایج از حقیقت باید از داده های تجربی استخراج شود، (3) این پروژه متافیزیکی توصیفی یکی از جنبه‌های نظریه هنجاری حقیقت است و (4) پلورالیسم اخلاقی درون‌دوسی حداقل تا حدی از چالش‌های پیش روی روش بوم‌شناختی در فلسفه تجربی و کثرت‌گرایی اخلاقی مصون است.

Truth is a pervasive feature of ordinary language, deserving of systematic study, and few theorists of truth have endeavoured to chronicle the tousled conceptual terrain forming the non-philosopher’s ordinary view. In this book, the author recasts the philosophical treatment of truth in light of historical and recent work in experimental philosophy. He argues that the commonsense view of truth is deeply fragmented along two axes, across different linguistic discourses and among different demographics, termed in the book as endoxic alethic pluralism. To defend this view, four conclusions must be reached: (1) endoxic alethic pluralism should be compatible with how the everyday person uses truth, (2) the common conception of truth should be derivable from empirical data, (3) this descriptive metaphysical project is one aspect of a normative theory of truth, and (4) endoxic alethic pluralism is at least partially immune to challenges facing the ecological method in experimental philosophy and alethic pluralism.