Combat-Ready Kitchen: How the U.S. Military Shapes the Way You Eat

آمریکایی ها بیشتر از هر کس دیگری در جهان غذاهای فرآوری شده می خورند. ما همچنین بیشتر برای تحقیقات نظامی هزینه می کنیم. این دو واقعیت به ظاهر نامرتبط به طور جدایی ناپذیری به هم مرتبط هستند. اگر تا به حال به این فکر کرده‌اید که چگونه غذاهای آماده به آشپزخانه شما نفوذ کرده است، این غوغای سرگرم‌کننده را در تاریخچه نظامی مخفی تقریباً هر چیزی که در سوپرمارکت می‌خرید دوست خواهید داشت.

در بوستون غیرقابل توصیف. در حومه شهر، در تعداد انگشت شماری از ساختمان‌های کم ارتفاع که با درختان و یک دریاچه پوشیده شده‌اند، گروهی از مردان و زنان روزهای خود را صرف تحقیق، آزمایش، مزه کردن و تولید غذاهایی می‌کنند که پایه رژیم غذایی آمریکایی‌ها را تشکیل می‌دهند. اگر تصادفاً وارد این مرکز شدید، ممکن است فکر کنید تکنسین‌هایی که کت‌های آزمایشگاهی و تجهیزات براق آشپزخانه پوشیده‌اند متعلق به یکی از شرکت‌های غول‌پیکر مواد غذایی هستند که مسئول برند مورد علاقه شما از پیتزای منجمد یا بوریتوهای صبحانه قابل مایکروویو هستند. بنابراین تعجب خواهید کرد اگر بدانید که به تازگی وارد مرکز سیستم‌های سرباز ارتش ایالات متحده شده‌اید، زمین صفر برای صنایع غذایی فرآوری‌شده.

از زمان ناپلئون، ارتش‌ها به دنبال راه‌های بهتری برای نگهداری، ذخیره‌سازی، و حمل و نقل غذا برای جنگ. به عنوان بخشی از این جست و جو، اگرچه اکثر مردم آن را نمی دانند، ارتش ایالات متحده پیشتاز اختراع میله های انرژی، گوشت بازسازی شده، نان با عمر طولانی، قهوه فوری و بسیاری موارد دیگر بود. اما یک مأموریت موذیانه وجود داشت: زیرا ارتش صنایع بزرگی مانند ADM، ConAgra، General Mills، Hershey، Hormel، Mars، Nabisco، رینولدز، اسمیتفیلد، سویفت، تایسون، و Unilever را برای کمک به توسعه و تولید مواد غذایی استخدام کرد. برای سربازان در خط مقدم، طی سال‌ها جیره‌های رزمی یا فناوری‌های کلیدی مورد استفاده در مهندسی آنها، در نهایت بر قفسه‌های خواربارفروشی‌ها و جعبه‌های یخچال غالب شده‌اند. شام‌های تلویزیونی، پودر پنیر موجود در میان وعده‌ها، روکش کاغذی. . . این فهرست تقریباً بی پایان است.

اکنون، آناستازیا مارکس د سالسدو، نویسنده غذا، دنیای غذاهای فرآوری شده و رابطه طولانی مدت آن با ارتش را به دقت بررسی می‌کند - پیچ‌ها، چرخش‌ها، موفقیت‌ها، شکست‌ها و محصولاتی را که راه خود را پیدا کرده‌اند، آشکار می‌کند. از آزمایشگاه‌های نیروهای مسلح و پیمانکاران به آشپزخانه‌های ما. در توسعه این جیره‌ها، ارتش به دنبال برخی از همان ویژگی‌هایی بود که ما در زندگی پرهیجان و پرشتاب قرن بیست و یکم خود انجام می‌دهیم: قابل حمل بودن، آسانی آماده‌سازی، ماندگاری طولانی مدت در دمای اتاق، مقرون به صرفه بودن و جذابیت. حتی به کم ماجراجوترین غذاخورها. به عبارت دیگر، ارتش ما را مجبور می‌کند مانند عملیات‌های ویژه در حال غذا خوردن باشیم.

تأثیر چنین رژیمی، که سربازان و بیشتر مصرف‌کنندگان آن را می‌خورند، هر روز، سال به سال چیست؟ ما واقعا نمی دانیم. ما خوکچه هندی‌ای هستیم که در یک آزمایش غول‌پیکر بهداشت عمومی انجام می‌شود، آزمایشی که در آن علم و فناوری، به درخواست ارتش، آشپزخانه‌های ما را تسخیر کرده‌اند.

Americans eat more processed foods than anyone else in the world. We also spend more on military research. These two seemingly unrelated facts are inextricably linked. If you ever wondered how ready-to-eat foods infiltrated your kitchen, you’ll love this entertaining romp through the secret military history of practically everything you buy at the supermarket.

In a nondescript Boston suburb, in a handful of low buildings buffered by trees and a lake, a group of men and women spend their days researching, testing, tasting, and producing the foods that form the bedrock of the American diet. If you stumbled into the facility, you might think the technicians dressed in lab coats and the shiny kitchen equipment belonged to one of the giant food conglomerates responsible for your favorite brand of frozen pizza or microwavable breakfast burritos. So you’d be surprised to learn that you’ve just entered the U.S. Army Natick Soldier Systems Center, ground zero for the processed food industry.

Ever since Napoleon, armies have sought better ways to preserve, store, and transport food for battle. As part of this quest, although most people don’t realize it, the U.S. military spearheaded the invention of energy bars, restructured meat, extended-life bread, instant coffee, and much more. But there’s been an insidious mission creep: because the military enlisted industry—huge corporations such as ADM, ConAgra, General Mills, Hershey, Hormel, Mars, Nabisco, Reynolds, Smithfield, Swift, Tyson, and Unilever—to help develop and manufacture food for soldiers on the front line, over the years combat rations, or the key technologies used in engineering them, have ended up dominating grocery store shelves and refrigerator cases. TV dinners, the cheese powder in snack foods, cling wrap . . . The list is almost endless.

Now food writer Anastacia Marx de Salcedo scrutinizes the world of processed food and its long relationship with the military—unveiling the twists, turns, successes, failures, and products that have found their way from the armed forces’ and contractors’ laboratories into our kitchens. In developing these rations, the army was looking for some of the very same qualities as we do in our hectic, fast-paced twenty-first-century lives: portability, ease of preparation, extended shelf life at room temperature, affordability, and appeal to even the least adventurous eaters. In other words, the military has us chowing down like special ops.

What is the effect of such a diet, eaten—as it is by soldiers and most consumers—day in and day out, year after year? We don’t really know. We’re the guinea pigs in a giant public health experiment, one in which science and technology, at the beck and call of the military, have taken over our kitchens.