Colonial Literature and the Native Author: Indigeneity and Empire

این کتاب اولین مطالعه بر روی نویسندگانی است که هم ویکتوریایی و هم بومی هستند، که در چارچوب قراردادهای ادبی ویکتوریا آموزش دیده اند و می نویسند، اما وابستگی بومی آنها بخشی از شخصیت و موضوع ادبی آنهاست. وقتی سوژه مستعمره، بومی یا «بومی» نوشتن به زبان ادبی امپراتوری را بیاموزد، چه اتفاقی می‌افتد؟ اگر موضوع رمانتیک شده ادبیات استعماری نویسنده شود، نوع جدیدی از نوشته تولید می شود یا نویسنده بومی با الگوهای استعمارگر مطابقت دارد؟
این مطالعه با بررسی روش‌هایی که دغدغه‌های قرن نوزدهمی اتخاذ، تطبیق، بازنویسی، چالش‌برانگیز، دوباره ثبت، مواجهه یا جذب در آثار این نویسندگان می‌شوند، بررسی جدیدی از ماهیت تولید ادبی استعماری و نویسندگی بومی، و همچنین پیشنهاد به رشته مطالعات استعماری و پسااستعماری، دیدگاهی شاید ناراحت کننده که با آن به الگوهای بزرگتر شکل گیری فرهنگی و ادبی ویکتوریا نگاه کنیم.

This book is the first study of writers who are both Victorian and indigenous, who have been educated in and write in terms of Victorian literary conventions, but whose indigenous affiliation is part of their literary personae and subject matter. What happens when the colonised, indigenous, or ‘native’ subject learns to write in the literary language of empire? If the romanticised subject of colonial literature becomes the author, is a new kind of writing produced, or does the native author conform to the models of the coloniser?
By investigating the ways that nineteenth-century concerns are adopted, accommodated, rewritten, challenged, re-inscribed, confronted, or assimilated in the work of these authors, this study presents a novel examination of the nature of colonial literary production and indigenous authorship, as well as suggesting to the discipline of colonial and postcolonial studies a perhaps unsettling perspective with which to look at the larger patterns of Victorian cultural and literary formation.