Collective authorship and Platonov’s socialist realism

دسته بندی: ادبی
ویرایش:  
نویسندگان: Holt K.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 28 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 360 کیلوبایت 

قیمت کتاب (تومان) : 30,000

مقاله منتشر شده در «ادبیات روسی» — 2013 — جلد 73 — شماره 1-2 (1 ژانویه تا 15 فوریه) — صفحات 57–83 این مقاله استدلال می کند که رابطه افلاطونف با تألیف جمعی یک خط تحقیق غنی و سازنده برای مطالعات افلاطونف است زیرا: 1) او بیشتر دوران حرفه ای خود را صرف مذاکره درباره موضع خود در مقابل نظریه و عملکرد گروه های ادبی کرد. و 2) این رویکرد بینشی را در مورد متونی ارائه می دهد که به طور خاص برای مجلدات تالیف جمعی یا در زمان حیات افلاطونف در آنها بازنشر شده اند. سپس مقاله خوانش دو متن از این قبیل، «Takyr» و «Odukhotvorennye liudi» را در برابر مجلدات تألیف جمعی که در آنها ظاهر شده‌اند، ارائه می‌کند، Aiding-Giunler: Alʼmanakh k desiatiletiiu Turkmenistana, 1924–1934 (1934) و Stalinskoe pleemia (1944). در نهایت این مقاله پیشنهاد می‌کند که وقتی این متون به اصطلاح «رئالیستی سوسیالیستی» به‌طور همزمان خوانده شوند، نه صرفاً به‌طور همزمان در برابر کل آثار افلاطونف یا قوانین روسی، جانی بیشتری به خود می‌گیرند، زیرا منحصربه‌فرد بودن صدای افلاطونف در جمع ظاهر می‌شود. .

Article published in «Russian Literature» — 2013 — Volume 73 — Issues 1–2 (1 January–15 February) — pp. 57–83 This article argues that Platonovʼs relationship to collective authorship is a rich and productive line of inquiry for Platonov studies because: 1) he spent much of his career negotiating his position vis-à-vis the theory and practices of literary collectives; and 2) this approach offers insight into texts that were produced specifically for collectively authored volumes or republished in them during Platonovʼs lifetime. The article then presents readings of two such texts, ‘Takyr’ and ‘Odukhotvorennye liudi’, against the collectively authored volumes in which they appeared, Aiding-Giunler: Alʼmanakh k desiatiletiiu Turkmenistana, 1924–1934 (1934) and Stalinskoe plemia (1944). Ultimately the article suggests that when these so-called “socialist realist” texts are read synchronically, rather than just diachronically against the wholes of Platonovʼs oeuvre or the Russian canon, they take on extra life, as the uniqueness of Platonovʼs voice within the collective emerges.