Cognition and Sentence Production: A Cross-Linguistic Study

تحولات در نظریه زبان‌شناسی در سه دهه گذشته به ما درک بهتری از ویژگی‌های رسمی زبان داده است. با این حال، همان طور که حقیقت پیش می رود، زبان در خلاء وجود ندارد. این در تعامل با یک سیستم شناختی است که بسیار بیشتر از زبان را شامل می شود و به عنوان ابزار اصلی ارتباط انسانی عمل می کند. بنابراین، یک نظریه در مورد زبان باید مبتنی بر ادغام ویژگی‌های بد آن با ابعاد شناختی و ارتباطی آن باشد. کار حاضر به عنوان کمکی ناچیز به این الگوی پژوهشی ارائه شده است. این کتاب نسخه اصلاح شده و کمی بزرگ شده پایان نامه دکترای من است که به دانشگاه ایلینویز در Urbana-Champaign ارسال شده است. در نوشتن نسخه اصلی، من این امتیاز را داشتم که با پروفسور چارلز ای. آزگود کار کنم، که به طور گسترده به عنوان بنیانگذار و یکی از چهره های برجسته روانشناسی زبان مدرن شناخته می شود. من نه تنها در مورد این موضوع بلکه در توسعه نظریه عملکرد زبان او به طور کلی از بحث های گسترده و تحریک کننده با او بهره برده ام (به سخنرانی های او در مورد عملکرد زبان، 1980، در این مجموعه مراجعه کنید). با این حال، مسئولیت فرمول‌بندی‌های خاص نظریه، فرضیه‌ها، در تفاسیر و نتیجه‌گیری‌های موجود در این اثر - که بدون شک تحت تأثیر آموزش من به عنوان یک زبان‌شناس و نه به عنوان یک روان‌شناس بوده است - متعلق به من است. .

The developments in linguistic theory over the last three decades have given us a better understanding of the formal properties of language. However, as the truism goes, language does not exist in a vacuum. It in­ teracts with a cognitive system that involves much more than language and functions as the primary instrument of human communication. A theory of language must, therefore, be based on an integration of its for­ mal properties with its cognitive and communicative dimensions. The present work is offered as the modest contribution to this research paradigm. This book is a revised and slightly enlarged version of my doctoral thesis submitted to the University of Illinois at Urbana-Champaign. In writing the original version, I had the privilege of working with Professor Charles E. Osgood, who is widely recognized as the founder and one of the leading figures of modern psycholinguistics. I have benefited from ex­ tensive and stimulating discussions with him, not only on this topic but in the development of his theory of language performance in general (see his Lectures on Language Performance, 1980, in this series). However, the re­ sponsibility for the particular formulations of the theory, hypotheses, in­ terpretations, and conclusions found in this work-which have been in­ fluenced, no doubt, by my training as a linguist, rather than as a psychologist-are my own.