Co-operative Environmental Governance: Public-Private Agreements as a Policy Strategy

فلسفه‌های جدید مدیریت زیست‌محیطی در بسیاری از کشورها مورد آزمایش قرار می‌گیرند. یکی از جالب‌ترین راه‌های جدید مدیریت مشارکتی محیطی است که به موجب آن احزاب دولتی و خصوصی برای مقابله با یک مشکل با یکدیگر همکاری می‌کنند. جالب است زیرا به نظر می رسد برای رسیدگی به مشکلات پیچیده زیست محیطی مناسب است. این نوع مدیریت از ابزار خط مشی معروف به موافقتنامه محیطی استفاده می کند. این ابزار برای توسعه روش های پایدار برای کار کردن راه حل ها طراحی شده است. موافقتنامه زیست محیطی زمینه ای را برای مقابله با برخی ویژگی های اساسی مشکلات زیست محیطی فعلی فراهم می کند. در واقع، یکی از آزاردهنده ترین جنبه های مشکلات زیست محیطی عدم اطمینان است، هم در حوزه اکولوژیکی و هم با توجه به اثرات اقتصادی مداخله. به طور خلاصه، این ابزار مجهولات را در نظر می گیرد.

New philosophies of environmental management are being put to the test in many countries.· New ideas are needed to replace or at least flank the old command and control approach, which has lost its credibility. One of the most interesting new avenues is co-operative environmental management, whereby public and private parties work together to tackle a problem. It is interesting because it seems to be well suited to handling complex environmental problems. This kind of management makes use of the policy instrument known as the Environmental Agreement. That tool is geared to the development of sustainable procedures for working out solutions. The Environmental Agreement provides scope to deal with some essential characteristics of current environmental problems. Indeed, one of the most vexing aspects of environmental problems is uncertainty, both in the ecological sphere and with respect to the economic effects of intervention. In short, this instrument takes the unknown into account.