Closed Circuits: Screening Narrative Surveillance

هیاهوی اخیر بر سر اطلاعاتی از NSA می تواند این واقعیت را پنهان کند که نظارت برای دهه ها بخشی از زندگی ما بوده است. و سینما مدت‌هاست که از قدرت و پتانسیل سوء استفاده خود آگاه بوده است.

در مدارهای بسته، گرت استوارت طیف وسیعی از فیلم‌ها را تحلیل می‌کند، از M و پنجره عقب از طریق مکالمه به Déjà Vu، کد منبع و میراث بورن که در آن سینما درام نگاه بی بازگشت بازرسی را بیان و اجرا کرده است. استوارت استدلال می‌کند در حالی که تکیه‌های اصلی فیلم هیجان‌انگیز، هم عمل و هم فناوری نظارت، از چیزی اساسی‌تر در کار سینما صحبت می‌کنند. محور مشترک مونتاژ و جاسوسی با ویرایشی که برای جذب ما و فراموش کردن حضور همه جانبه دوربین روایی طراحی شده است، به سؤالات بزرگتری در مورد سیاست یک رژیم نظارتی که به طور فزاینده ای دور افتاده و روباتیک است، گسترش می یابد. به چنین فناوری جهانی، یک پاسخ گویا یک حالت رو به گسترش از دوربین مداربسته دیجیتالی پیشرفته است.»

The recent uproar over NSA dataveillance can obscure the fact that surveillance has been part of our lives for decades. And cinema has long been aware of its power and potential for abuse.

In Closed Circuits, Garrett Stewart analyzes a broad spectrum of films, from M and Rear Window through The Conversation to Déjà Vu, Source Code, and The Bourne Legacy, in which cinema has articulated and performed the drama of inspection’s unreturned look. While mainstays of the thriller, both the act and the technology of surveillance, Stewart argues, speak to something more foundational in the very work of cinema. The shared axis of montage and espionage with editing designed to draw us in and make us forget the omnipresence of the narrative camera extends to larger questions about the politics of an oversight regime that is increasingly remote and robotic. To such a global technopticon, one telltale response is a proliferating mode of digitally enhanced surveillancinema.”