Clinical Pharmacology of Antianginal Drugs

هنگامی که چند سال پیش توسط ویراستاران کتاب فارماکولوژی تجربی از من خواسته شد که جلد جدیدی در مورد داروهای ضد آنژینال ویرایش کنم، با این شرط موافقت کردم که مطابق با پیشینه علمی من، تأکید اولیه بر فارماکولوژی بالینی و درمان به زودی مشخص شد که به دلیل پیشرفت های سریع در این زمینه، هیچ چیزی از جلد قبلی در مورد داروهای ضد آنژینال نوشته چارلیه (جلد 31، 1971) جدا از ایده اصلی آن مبنی بر اختصاص فضای قابل توجهی به روش شناسی قابل حفظ نیست. از آنجایی که ویراستاران باید در محدوده خاصی کار کنند، علیرغم همپوشانی شناخته شده بین آنژین صدری ناپایدار، سندرم پیش از انفارکتوس و انفارکتوس حاد میوکارد، مجبور شدم از پرداختن دقیق به انفارکتوس حاد میوکارد خودداری کنم. فقط برای انفارکتوس حاد میوکارد و مفهوم کاهش اندازه انفارکتوس به طور خلاصه در فصل پاتوفیزیولوژی نارسایی حاد کرونری بحث شد. فصل روش‌های تهاجمی فرصتی برای لمس رویکردهای جدید برای مداخله زودهنگام در انفارکتوس حاد میوکارد فراهم کرد. در اینجا، مجدداً با توجه به همپوشانی بین مداخلات مکانیکی و دارویی، درمان با استرپتوکیناز داخل کرونری و PTCA در نظر گرفته می‌شود.

When I was asked some years ago by the editors of the Handbook of Experimental Pharmacology to edit a new volume on Antianginal Drugs, I agreed on the condition that, in accordance with my scientific background, primary emphasis be given to clinical pharmacology and therapeutics. It soon turned out that, due to rapid developments in this field, nothing of the previous volume on Antianginal Drugs by Charlier (Vol. 31, 1971) could be retained apart from its basic idea of devoting considerable space to methodology. Since editors must operate within certain limits, I had to abstain from dealing with acute myocardial infarction in detail despite the well-known overlap between unstable angina, the preinfarction syndrome, and acute myocardial infarction. It was only possible for acute myocardial infarction and the concept of reduction of infarct size to be briefly discussed within the chapter on pathophysiology of acute coronary insufficiency. The chapter on invasive methods provided an opportunity to touch on new approaches to early intervention in acute myocardial infarction. Here, intracoronary streptokinase therapy and PTCA are considered, again with attention to the overlap between mechanical and pharmacological interventions.