Clinical Behavior Therapy with Children

همانطور که در عنوان آن ذکر شد، تمرکز این کتاب بر بررسی رفتار درمانی با کودکان در محیط های بالینی متمرکز شده است. در سرتاسر، هدف ما بررسی زیربنای نظری، بررسی تحقیقات تجربی، و نشان دادن کاربرد بالینی برای انواع فرآیندهای رفتاری با کودکان بوده است. در پیگیری این هدف، رفتار درمانی کودک را رویکردی مبتنی بر روش شناسی تجربی، برگرفته از اصول رفتاری و تمرکز بر اختلالات سازگاری کودکان توصیف کرده ایم. مشخصه بارز چنین رویکردی پاسخگویی آن است که میزان قابل اثبات بودن رویه ها و تکنیک های ارائه شده در این متن باید حداقل تا حدی توسط خواننده تعیین شود. ما به عنوان دانش‌آموزان رفتار کودک، در طول تهیه این کتاب به دو گرایش در رفتار درمانی با کودکان حساس شده‌ایم. اول، ما به کاربرد ساده رویه های رفتاری برای کودکان، صرف نظر از ملاحظات رشدی توجه داشته ایم. در اغلب موارد، استراتژی‌های ارزیابی و روش‌های درمانی مفید برای بزرگسالان برای کودکان به‌طور بی‌توجهی اعمال می‌شود. به عنوان مثال، برخی از مطالعات اخیر همان کاستی‌های مهارت‌های اجتماعی را در کودکان مانند بزرگسالان مورد بررسی و ارزیابی قرار داده‌اند (به عنوان مثال، عدم تماس چشمی، تأخیر در پاسخ، و عدم وجود پاسخ‌های ستایش‌آمیز مثبت). مطمئناً، کمبود مهارت ها در سنین مختلف متفاوت است، همانطور که از موقعیتی به موقعیت دیگر متفاوت است.

As noted by its title, the focus of this book is centered on an examination of behavior therapy with children in clinical settings. Throughout, our goal has been to examine theoretical underpinnings, review empirical research, and illustrate clinical utility for a variety of behavioral proce­ dures with children. In pursuing this goal, we have described child behavior therapy as an approach based on empirical methodology, de­ rived from behavioral principles, and focused upon adjustment disor­ ders of children. The hallmark of such an approach is its accountability­ the extent to which the procedures and techniques presented in this text are demonstrably accountable must be determined at least partially by the reader. As students of child behavior, we have become sensitized to two trends in behavior therapy with children during the preparation of this book. First, we have been concerned with the simple application of behavioral procedures to children, irrespective of developmental con­ siderations. All too frequently, assessment strategies and treatment pro­ cedures found to be useful with adults have been applied to children in an indiscriminate fashion. For example, some recent studies have examined and assessed the very same social skill deficits in children as in adults (e. g. , lack of eye contact, delayed latency of response, and absence of positive commendatory responses). Surely, skill deficits differ from age to age just as they differ from situation to situation.