دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: آموزشی ویرایش: 1 نویسندگان: Clifford Ashby سری: ISBN (شابک) : 0877456410, 9781587292682 ناشر: سال نشر: 1998 تعداد صفحات: 209 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 53 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Classical Greek Theatre: New Views of an Old Subject (Studies Theatre Hist & Culture) به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب تئاتر کلاسیک یونان: نمایش های جدید از یک موضوع قدیمی (تاریخچه و فرهنگ تئاتر مطالعاتی) نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
بسیاری از عقاید در مورد تئاتر یونان توسط محققانی که فاقد تجربه در ساخت محصولات نمایشی بودند ایجاد شد. کلیفورد اشبی، مورخ تئاتر که در فرآیندهای عملی تولید نمایشنامه و همچنین روش های تحقیق تاریخی آموزش دیده است، در مطالعه گسترده و تحریک آمیز خود، از درک خود از عناصر فنی بهره می برد تا به موضوع باستانی خود از منظری جدید نزدیک شود. با این کار او بسیاری از دیدگاه های دیرینه را به چالش می کشد. منابع باستان شناسی و مکتوب مربوط به تئاتر کلاسیک یونان متنوع، پراکنده و منفصل هستند. کار میدانی خود اشبی (و به یاد ماندنی) او را به بیش از صد مکان تئاتر در یونان، جنوب ایتالیا، سیسیل و آلبانی و تا آنجا که تمدن هلنی به ترکیه مدرن نفوذ کرده بود، هدایت کرد. از این تحقیقات گسترده، او تعدادی نتیجهگیری تجدیدنظر طلبانه جدید در مورد ماهیت معماری و تولید تئاتر کلاسیک به دست میآورد. برای مثال، شکل اصلی ارکستر، مستطیل یا ذوزنقه بود تا دایره. محراب در امتداد لبه ارکستر قرار داشت، نه در وسط آن. خانه صحنه در اصل برای یک رویداد اجرایی طراحی شده بود که از در وسط بالا استفاده نمی کرد. جرثقیل و ekkyklema وسایل ساده ای بودند، در حالی که پریاکتوی احتمالاً قبل از رنسانس وجود نداشت. تئاترهای یونانی با توجه به دستور ویترویوس علیه جهت گیری جنوبی ساخته نشدند و احتمالاً بر اساس تورهای فصلی ساخته شده بودند. یونانی ها حوالی نیمه صبح به سالن تئاتر رسیدند، نه در نور سرد سحر. تنها قانون سه بازیگر از این بررسی التقاطی تا حدودی دست نخورده بیرون میآید، اما با تقسیم نقشها که بر اساس نیازهای اجرایی بازیگران تجدید نظر شده است. اشبی همچنین روش هایی را پیشنهاد می کند که می تواند در مطالعات آینده تئاتر یونان به کار رود. فصلهای پایانی به بررسی تولید سه بازیگر «یون»، چگونگی نزدیک شدن به تاریخ تئاتر و نمونهای درخشان از نحوه برخورد میپردازد. آموزش طولانی مدت اشبی و دانش او از تاریخ تئاتر، درک وسیعی از شیوه هایی که تئاتر در طول اعصار عمل کرده است و همچنین توانایی برون یابی از تکنیک های تولید زمان ها و مکان های دیگر را فراهم می کند.
Many dogmas regarding Greek theatre were established by researchers who lacked experience in the mounting of theatrical productions. In his wide-ranging and provocative study, Clifford Ashby, a theatre historian trained in the practical processes of play production as well as the methods of historical research, takes advantage of his understanding of technical elements to approach his ancient subject from a new perspective. In doing so he challenges many long-held views. Archaeological and written sources relating to Greek classical theatre are diverse, scattered, and disconnected. Ashby's own (and memorable) fieldwork led him to more than one hundred theatre sites in Greece, southern Italy, Sicily, and Albania and as far into modern Turkey as Hellenic civilization had penetrated. From this extensive research, he draws a number of novel revisionist conclusions on the nature of classical theatre architecture and production. The original orchestra shape, for example, was a rectangle or trapezoid rather than a circle. The altar sat along the edge of the orchestra, not at its middle. The scene house was originally designed for a performance event that did not use an up center door. The crane and ekkyklema were simple devices, while the periaktoi probably did not exist before the Renaissance. Greek theatres were not built with attention to Vitruvius' injunction against a southern orientation and were probably sun-sited on the basis of seasonal touring. The Greeks arrived at the theatre around mid-morning, not in the cold light of dawn. Only the three-actor rule emerges from this eclectic examination somewhat intact, but with the division of roles reconsidered upon the basis of the actors' performance needs. Ashby also proposes methods that can be employed in future studies of Greek theatre. Final chapters examine the three-actor production of Ion, how one should not approach theatre history, and a shining example of how one should. Ashby's lengthy hands-on training and his knowledge of theatre history provide a broad understanding of the ways that theatre has operated through the ages as well as an ability to extrapolate from production techniques of other times and places.