Class Divide: Yale '64 and the Conflicted Legacy of the Sixties

اعضای کلاس کالج ییل در سال 1964 - اولین کلاسی که در دهه 1960 فارغ التحصیل شد - آماده بودند تا موقعیت‌های رهبری را که معمولاً پس از تحصیلات لیگ آیوی دنبال می‌شد، بر عهده بگیرند. مأموریت آن‌ها از الهام‌گیری از ریاست‌جمهوری جان اف کندی و جنبش حقوق مدنی که به سمت شمال حرکت می‌کرد، فوریت خاصی پیدا کرد. در نهایت این مردان از نظر سنتی موفق شدند - در حرفه ها، در سیاست و در امور بشردوستانه - و با این حال چیزی متفاوت بود. زندگی آن‌ها که با مسائلی که دوران جدیدی را تعریف می‌کنند، به چالش کشیده‌اند، چرخش‌های غیرمنتظره‌ای به خود گرفته است. آنها به جای تایید دیدگاه پیروزمندانه ای که در سال های پس از جنگ جهانی دوم با آن بزرگ شدند، ایده های جدید و اغلب متناقض را پذیرفتند. در این روند گروه منشعب شد.

در شکاف کلاس، هاوارد ژیلت جونیور به ویژه از بیش از صد مصاحبه با اعضای نماینده کلاس ییل در سال 64 استفاده می کند تا بررسی کند که چگونه آنها با مسائلی که به چالش کشیده شده اند دهه 1960 را تعریف می کند: حقوق مدنی، قدرت دولت در داخل و خارج، آداب جنسی و آزادی شخصی، ایمان مذهبی و مسئولیت اجتماعی. از جمله کسانی که دوره های زندگی آنها ژیلت از سال های شکل گیری خود در کالج تا سال های پس از فارغ التحصیلی دنبال می شود، سیاستمداران جو لیبرمن و جان اشکرافت، استاد علوم انسانی هاروارد، استیون گرینبلات، رهبر محیط زیست گاس اسپث، و استیون بینگهام، فعال حقوق مدنی هستند. p>

اگرچه تحصیلاتشان در Ivy League به آنها امکان دسترسی به موقعیت‌های نخبگان ملی را می‌داد، با این وجود اعضای Yale '64 آنقدر تقسیم شده بودند که نمی‌توانستند بخشی از یک طبقه رهبری واحد باشند. هرچه تلاش کردند، آن‌ها دریافتند که ایجاد یک اجماع جدید برای جایگزینی توافقی که در سال‌های دانشگاه و اوایل بزرگسالی لغو شده بود، غیرممکن بود.

Members of the Yale College class of 1964—the first class to matriculate in the 1960s—were poised to take up the positions of leadership that typically followed an Ivy League education. Their mission gained special urgency from the inspiration of John F. Kennedy’s presidency and the civil rights movement as it moved north. Ultimately these men proved successful in traditional terms—in the professions, in politics, and in philanthropy—and yet something was different. Challenged by the issues that would define a new era, their lives took a number of unexpected turns. Instead of confirming the triumphal perspective they grew up with in the years after World War II, they embraced new and often conflicting ideas. In the process the group splintered.

In Class Divide, Howard Gillette Jr. draws particularly on more than one hundred interviews with representative members of the Yale class of ’64 to examine how they were challenged by the issues that would define the 1960s: civil rights, the power of the state at home and abroad, sexual mores and personal liberty, religious faith, and social responsibility. Among those whose life courses Gillette follows from their formative years in college through the years after graduation are the politicians Joe Lieberman and John Ashcroft, the Harvard humanities professor Stephen Greenblatt, the environmental leader Gus Speth, and the civil rights activist Stephen Bingham.

Although their Ivy League education gave them access to positions in the national elite, the members of Yale ’64 nonetheless were too divided to be part of a unified leadership class. Try as they might, they found it impossible to shape a new consensus to replace the one that was undone in their college years and early adulthood.