دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Beatriz Sarlo
سری: Biblioteca Beatriz Sarlo
ISBN (شابک) : 9789878011387
ناشر: Siglo XXI Editores
سال نشر: 2022
تعداد صفحات:
زبان: Spanish
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 608 Kb
در صورت تبدیل فایل کتاب Clases de literatura argentina: Facultad de Filosofía y Letras (UBA), 1984-1988 به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب کلاس های ادبیات آرژانتین: دانشکده فلسفه و ادبیات (UBA)، 1984-1988 نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
در سال 1984 بئاتریز سارلو برای اولین بار موضوع ادبیات آرژانتین II را در دانشکده فلسفه و ادبیات UBA دیکته کرد. سالهای بهار آلفونسینیستا، زمانی آغاز شد که روشنفکران و اساتیدی که در تبعید یا دوران دیکتاتوری را گذرانده بودند، به دانشگاه بازگشتند و مباحث سیاسی و نظری را در داخل خانه، در گروههای مطالعاتی و در مجلات برگزار کردند. زمانی که معلمان و دانش آموزان رشته حروف را تغییر دادند و به دنبال راه های دیگری برای تأمل در ادبیات کلاسیک، نقد، زبان شناسی، زبان و فرهنگ بودند. این کتاب که با محبت توسط سیلویا سائیتا ویرایش شده است، آن کلاسهای افسانهای را بازیابی میکند، زمانی که همه چیز هنوز باید انجام میشد و فکر میشد. هفته به هفته، بئاتریز سارلو آثار را تجزیه و تحلیل میکرد و پیشنهاد میکرد که در مورد ادبیات آرژانتین بر اساس فرضیههایی که به «محل رایج» نقد تبدیل میشوند، فکر کنند. بنابراین، در حالی که جلسات محاکمه جنت ها را می توان از تلویزیون دنبال کرد، او در مورد اعتبار عملیات کشتار والش، در مورد شهادت آنها، در مورد اولویت آن نویسنده-راوی هوشیار و در مورد غیبت کامل متنی انریکتا مونیز متعجب بود. که در فرآیند تحقیق نقش بسزایی داشت. او Evaristo Carriego بورخس را در کلید شکست دقیق سنتها، بهعنوان راهبردی عالی، و تنفس مصنوعی پیگلیا را بهعنوان روشی برای تفکر درباره حقیقت تاریخی، ترسیم نقشهای ادبی و قرار دادن خود در آن خواند. او چند صدایی فرضی خیانت ریتا هایورث از پویگ را زیر سوال برد و لایه های ترکیبی و لایه های زخم های سائر را مجذوب به نمایش گذاشت. در همان زمان، او قطعات یک چارچوب نظری جدید را کنار هم گذاشت و یک نظام ادبی - "کانون سارلو" را ارائه کرد، که در آن توسط نویسندگان، همکاران، روزنامهنگاران فرهنگی اظهار نظر و نقد شد - که در آن کسانی که اکنون توسط جامعه به رسمیت شناخته شدهاند. عموم مردم به عنوان کلاسیک های بزرگ قرن بیستم با نویسندگان معاصر بیشتر. سارلو با فرو رفتن در متنها به ما بگوید که چگونه ساخته شدهاند، مواد از کجا آمدهاند و چگونه در یک فرم قفل شدهاند، سارلو روشهای خواندن، پرسشپرسی، خارج کردن ادبیات را از حوزهی خودسازیاش آموزش میدهد و به آموزش ادامه میدهد. کفایت این کلاسها تمرینهای انتقادی فوقالعادهای هستند، با دوز فتنه و توقع خاص خود، اما همچنین ابزارهایی ضروری برای معلمان، دانشآموزان و خوانندگان پرشور هستند.
En 1984 Beatriz Sarlo dictó por primera vez la materia Literatura Argentina II en la Facultad de Filosofía y Letras de la UBA. Comenzaban los años de la primavera alfonsinista, cuando volvían a la universidad intelectuales y profesores que habían estado en el exilio o habían atravesado la dictadura sosteniendo la discusión política y teórica puertas adentro, en grupos de estudio y en revistas; cuando docentes y estudiantes modificaron el plan de la carrera de Letras, buscando otros modos de reflexionar sobre la literatura, la crítica, la lingüística, la lengua y la cultura clásicas. Este libro, editado amorosamente por Sylvia Saítta, recupera esas clases ya míticas, cuando todo estaba por hacerse y por pensarse. Semana a semana, Beatriz Sarlo analizaba obras y proponía pensar la literatura argentina a partir de hipótesis que se convertirían en "lugares comunes" de la crítica. Así, mientras en la televisión podían seguirse las audiencias del Juicio a las Juntas, ella se preguntaba por la vigencia de Operación Masacre de Walsh, por sus testimonios, por la primacía de ese autor-narrador justiciero y por la completa ausencia textual de Enriqueta Muñiz, quien fue fundamental en el proceso de investigación. Leía el Evaristo Carriego de Borges en clave de minuciosa ruptura con las tradiciones, como gran estrategia de comienzo, y Respiración artificial de Piglia como un modo de pensar la verdad histórica, trazar un mapa literario y ubicarse en él. Ponía en duda la supuesta polifonía de La traición de Rita Hayworth de Puig, y desplegaba fascinada las capas y capas compositivas de Cicatrices de Saer. Al mismo tiempo, armaba las piezas de un marco teórico novedoso y presentaba un sistema literario –el "canon Sarlo", comentado y criticado por escritoras y escritores, colegas, periodistas culturales– en el que convivían quienes ahora el público general reconoce como los grandes clásicos del siglo XX con autoras y autores más contemporáneos. Zambulléndose en los textos para contarnos cómo están hechos, de dónde salen los materiales y cómo se traban en una forma, Sarlo enseñó y sigue enseñando modos de leer, de hacerse preguntas, de sacar a la literatura de su zona de autosuficiencia. Estas clases son ejercicios críticos maravillosos, con su propia dosis de intriga y expectativa, pero también herramientas imperdibles para profesores, estudiantes y lectores apasionados.