Clan Cleansing in Somalia: The Ruinous Legacy of 1991

در سال 1991، برخی از رهبران سیاسی و نظامی در سومالی که مایل بودند کنترل انحصاری بر دولت را به دست آورند، پیروان خود را بسیج کردند تا از ترور - زخمی کردن، تجاوز جنسی و کشتن - برای اخراج تعداد زیادی از سومالیایی ها از شهر موگادیشو، پایتخت استفاده کنند. و جنوب مرکزی و جنوب سومالی. آنها با دستکاری احساسات قبیله ای، موفق شدند غیرنظامیان عادی را علیه همسایگان، دوستان و همکارانشان برگردانند. اگرچه این اپیزود از خشونت جمعی سازمان‌یافته در میان سومالیایی‌ها رایج است، اما ماهیت واقعی آن به طور علنی تأیید نشده است و تاکنون در آثار علمی و خاطرات سیاسی نادیده گرفته، پنهان یا نادرست معرفی شده است. پاکسازی قبیله در سومالی با جمع آوری حجم وسیعی از منابع، از جمله اشعار سومالیایی و گزارش های بازماندگان، این کمپین پاکسازی قبیله را در برابر پس زمینه تاریخی یک دیکتاتوری نظامی خشونت آمیز و تفرقه افکن، در زمینه معاصر رژیم تحلیل می کند. فروپاشی، و در رابطه با جنگ افسارگسیخته شبه نظامیان که پس از آن دنبال شد.

پاکسازی قبیله در سومالی همچنین بر رابطه بین تاریخ، حقیقت و بازسازی پس از جنگ در سومالی منعکس می شود. لیدوین کاپتینز با مستندسازی سازمان و هدفی که در پس کمپین پاکسازی قبیله وجود دارد، ظهور روایت‌های نفرت‌انگیز و کلمات رمزی را دنبال می‌کند که به عنوان دلایل منطقی و محرک خشونت عمل می‌کنند. با این حال، او اصرار دارد که این قبیله ها نبودند که کشتند، بلکه افرادی بودند که به نام قبیله کشتند. کاپتینز استدلال می‌کند که بخشش متقابلی که سیاستمداران معمولاً آن را به آرامی می‌خوانند، تا زمانی که اعمال خشونت‌آمیز که سومالیایی‌ها باید یکدیگر را ببخشند سرکوب نشده و مورد بحث قرار نگیرند، پیشنهادی عملی نیست. پاکسازی قبیله در سومالی ثابت می کند که تصدیق عمومی از چرخش ویرانگر به خشونت جمعی برای ترمیم اجتماعی و اخلاقی ضروری است و می تواند دروازه ای برای کار حافظه انتقادی مورد نیاز سومالیایی ها در همه طرف های این درگیری چند وجهی باشد. .

In 1991, certain political and military leaders in Somalia, wishing to gain exclusive control over the state, mobilized their followers to use terror—wounding, raping, and killing—to expel a vast number of Somalis from the capital city of Mogadishu and south-central and southern Somalia. Manipulating clan sentiment, they succeeded in turning ordinary civilians against neighbors, friends, and coworkers. Although this episode of organized communal violence is common knowledge among Somalis, its real nature has not been publicly acknowledged and has been ignored, concealed, or misrepresented in scholarly works and political memoirs—until now. Marshaling a vast amount of source material, including Somali poetry and survivor accounts, Clan Cleansing in Somalia analyzes this campaign of clan cleansing against the historical background of a violent and divisive military dictatorship, in the contemporary context of regime collapse, and in relationship to the rampant militia warfare that followed in its wake.

Clan Cleansing in Somalia also reflects on the relationship between history, truth, and postconflict reconstruction in Somalia. Documenting the organization and intent behind the campaign of clan cleansing, Lidwien Kapteijns traces the emergence of the hate narratives and code words that came to serve as rationales and triggers for the violence. However, it was not clans that killed, she insists, but people who killed in the name of clan. Kapteijns argues that the mutual forgiveness for which politicians often so lightly call is not a feasible proposition as long as the violent acts for which Somalis should forgive each other remain suppressed and undiscussed. Clan Cleansing in Somalia establishes that public acknowledgment of the ruinous turn to communal violence is indispensable to social and moral repair, and can provide a gateway for the critical memory work required from Somalis on all sides of this multifaceted conflict.