Civilizational Imperatives: Americans, Moros, and the Colonial World

در اجبارات تمدنی، الیور شاربونو تاریخچه کمتر شناخته شده استعمار جنوب مسلمان فیلیپین توسط ایالات متحده در اوایل قرن بیستم را آشکار می کند. مجمع‌الجزایر سولو و جزیره میندانائو که اغلب به عنوان مورولند شناخته می‌شوند، مکان‌های درگیری شدید ایالات متحده و آزمایشگاه‌های مدرنیته استعماری در دوران امپریالیسم جهانی بودند.

کاوش در رابطه پیچیده بین استعمارگر و مستعمره‌شده از اواخر دوره اخیر. شاربونو در قرن نوزدهم تا آستانه جنگ جهانی دوم استدلال می‌کند که قدرت آمریکا در فیلیپین اسلامی مبتنی بر دیدگاه دگرگون‌کننده حکومت استعماری است. تمدن، حفاظت و آموزش به کلیدواژه افسران ارتش ایالات متحده و مدیران غیرنظامی تبدیل شد که خیالات اصلاح نژادی را در میان جوامع مختلف منطقه به اجرا گذاشتند. خشونت تلاش‌های آن‌ها را برای بازسازی سیاست و فرهنگ بومی اشباع کرد و خود را در استراتژی‌های حکومتی که در چهار دهه استفاده می‌شد، گنجاند. اگرچه این ماموریت در حاشیه دولت استعماری فیلیپین انجام شد، اما این ماموریت تمدن پرحاشیه به صورت مجزا انجام نشد. پیوندهای ساختاری و ایدئولوژیکی با تسخیر شهرک نشینان ایالات متحده در آمریکای شمالی داشت و همچنین به طور آزادانه از امپراتوری های اروپایی و اسلامی وام گرفت. این مدارهای مبادله فرهنگی، سیاسی و نهادی - که بازیگران استعماری و ضداستعماری به آن ها دسترسی دارند - به امپراتوری فیلیپین جنوبی ویژگی ترکیبی آن را بخشید.

اجبارات تمدنی داستانی از استعمار است. و ارتباط، رسیدن به سراسر کشورها و امپراتوری ها در بررسی فضای جنوب شرق آسیا تحت حاکمیت ایالات متحده. این پرتره جدید و ابتکاری از ابعاد جهانی امپراتوری آمریکا و راه های بسیاری که آنها به برخورد استعماری در جنوب فیلیپین شکل دادند، ارائه می دهد.

In Civilizational Imperatives, Oliver Charbonneau reveals the little-known history of the United States' colonization of the Philippines' Muslim South in the early twentieth century. Often referred to as Moroland, the Sulu Archipelago and the island of Mindanao were sites of intense US engagement and laboratories of colonial modernity during an age of global imperialism.

Exploring the complex relationship between colonizer and colonized from the late nineteenth century until the eve of the Second World War, Charbonneau argues that American power in the Islamic Philippines rested upon a transformative vision of colonial rule. Civilization, protection, and instruction became watchwords for US military officers and civilian administrators, who enacted fantasies of racial reform among the diverse societies of the region. Violence saturated their efforts to remake indigenous politics and culture, embedding itself into governance strategies used across four decades. Although it took place on the edges of the Philippine colonial state, this fraught civilizing mission did not occur in isolation. It shared structural and ideological connections to US settler conquest in North America and also borrowed liberally from European and Islamic empires. These circuits of cultural, political, and institutional exchange―accessed by colonial and anticolonial actors alike―gave empire in the Southern Philippines its hybrid character.

Civilizational Imperatives is a story of colonization and connection, reaching across nations and empires in its examination of a Southeast Asian space under US sovereignty. It presents an innovative new portrait of the American empire's global dimensions and the many ways they shaped the colonial encounter in the Southern Philippines.