City Form, Economics and Culture: For the Architecture of Public Space

این کتابی است درباره نحوه اشغال فضا توسط شهرها. ما به شاهکارهای معماری علاقه نداریم، بلکه به ابزارهایی برای اختراع مجدد زندگی شهری علاقه داریم. ما سعی می کنیم چارچوبی برای معماری و طراحی فضای عمومی بدون ملاحظات زیبایی شناسی ارائه کنیم. ما چندین عامل تعیین کننده را شناسایی می کنیم. اول از همه، تاریخ به عنوان شهر امروز بسیار بستگی به این دارد که دیروز چگونه بوده است. موقعیت جغرافیایی و فناوری موجود در یک نقطه از زمان، هر دو نقش محدود کننده ای در آنچه که می توان انجام داد، ایفا می کند. فرهنگ نیز در قالب هنجارهای اجتماعی، قوانین و مقررات، آنچه را که می توان انجام داد، محدود می کند. از سوی دیگر، فرهنگ نیز در هدایت ایده‌ها و آرمان‌هایی که در کنار هم نشان می‌دهند که جامعه شهر می‌خواهد چه باشد، اهمیت دارد. شهر به مداخله یا مقررات دولتی نیاز دارد تا مشکل ناشی از مجموعه ای از عوامل خارجی و کالاهای عمومی را بهبود بخشد. ما بر دو مطالعه موردی مقایسه‌ای تمرکز می‌کنیم: تکامل فرم شهری در ایالات متحده و اینکه چگونه در تضاد شدید با تکامل فرم شهری در ژاپن قرار دارد. ما بر تفاوت مقررات بین هر دو حوزه قضایی تاکید می کنیم. ما مطالعه می‌کنیم که چگونه تفاوت‌ها در انتخاب‌های تکنولوژیکی ناشی از فرهنگ (یعنی جداسازی نژادی)، جغرافیا (یعنی در دسترس بودن زمین) و تاریخ (یعنی محدودیت‌های حرکتی دوره توکوگاوا) منجر به تفاوت‌های گسترده در تحرک در رابطه با سهم حمل‌ونقل عمومی، پیاده‌روی می‌شود. و دوچرخه سواری در مقابل حمل و نقل شخصی موتوری. شهرهای آمریکا با قوانینی محدود شده اند که از ایده اقتصادی نئولیبرالی بازارهای آزاد و رقابتی بسیار دورتر از شهرهای ژاپنی است. برنامه‌ریزی ژاپنی رقابت را ترویج می‌کند و از طریق یک شهر دانه‌دار و قابل پیاده‌روی پر از مغازه‌های کوچک، تنوع در دسترس بودن کالاها و خدمات را تقویت می‌کند. ما فرض می‌کنیم که چگونه تغییر مقررات می‌تواند شکل شهری را تغییر دهد تا تنوع بیشتری از کالاها تولید شود و دسترسی به آن کالاها از طریق توزیع عادلانه‌تر ثروت تقویت شود. به طور انتقادی، ما به این نکته اشاره می کنیم که یک شهر با متراکم تر باید به حمل و نقل عمومی متکی باشد، و همچنین بررسی می کنیم که چگونه می توان شهری کم تراکم را برای کار با حمل و نقل عمومی ساخت. ما با ادعای اینکه تغییرات در مقررات در ایالات متحده بسیار بعید است، نتیجه گیری می کنیم، زیرا نیاز به تغییرات عمیق فرهنگی برای حرکت از محلی به یک تأمین عمومی تر و کمتر مستثنی کننده برای منفعت عمومی دارد، اما این تغییرات در سایر حوزه های قضایی هم ممکن و هم مطلوب هستند.

This is a book about how cities occupy space. We are not interested in architectural masterpieces, but the tools for reinventing city life. We try to provide a framework for the architecture and design of public space without aesthetic considerations. We identify several defining factors. First of all, history as the city today very much depends on how it was yesterday. The geographical location and the technology available at a point of time both play a constraining role in what can be done as well. Culture, in the form of social norms, laws and regulations, also restricts what is possible to do. On the other hand, culture is also important in guiding the ideas and aspirations that together inform what society wants the city to be. The city needs government intervention, or regulation, to ameliorate the problem posed by a tangle of externalities and public goods. We focus on two comparative case studies: the evolution of urban form in the US and how it stands in a sharp contrast with the evolution of urban form in Japan. We emphasise the difference in regulations between both jurisdictions. We study how differences in technological choices driven by culture (i.e. racial segregation), geography (i.e. the availability of land) and history (i.e. the mobility restrictions of the Tokugawa period) result in vast differences in mobility regarding the share of public transport, walking and cycling versus motorised private transport. American cities are constrained by rules that are much further from the neoliberal economic idea of free and competitive markets than the Japanese ones. Japanese planning promotes competition and through a granular, walkable city dotted with small shops, fosters variety in the availability of goods and services. We hypothesise how changing regulations could change the urban form to generate a greater variety of goods and to foster the access to those goods through a more equitable distribution of wealth. Critically, we point out that a desirably denser city must rely on public transport, and we also study how a less-dense city can be made to work with public transport. We conclude by claiming that changes in regulations are very unlikely to happen in the US, as it would require deep cultural changes to move from local to a more universal and less excluding public good provision, but they are both possible and desirable in other jurisdictions.