Citizenship Curriculum in Asia and the Pacific

بر اساس مطالعات موردی 11 جامعه در پویاترین منطقه جهان، این کتاب نشان دهنده مسیر جدیدی از مطالعه در تقاطع آموزش شهروندی و برنامه درسی است. پس از جلد موفق خود، آموزش شهروندی در آسیا و اقیانوسیه: مفاهیم و مسائل (منتشر شده به عنوان شماره 14 در این مجموعه)، ویراستاران، که به طور گسترده به عنوان رهبران این حوزه در منطقه آسیا و اقیانوسیه شناخته می شوند، فراتر از آموزش شهروندی گسترده رفته اند. چارچوب هایی برای بررسی واقعیت ها، تنش ها و فشارهایی که بر شکل گیری برنامه درسی شهروندی تأثیر می گذارد. نویسندگان فصل از جوامع مختلف به دو سؤال اساسی پرداخته اند: (1) آموزش شهروندی چگونه در دستور کار اصلاح برنامه درسی فعلی از نظر زمینه ها و ارزش ها مشخص می شود. و (2) اصلاحات در آموزش شهروندی تا چه اندازه منعکس کننده بحث های جاری در جامعه است؟ از تحلیل تطبیقی ​​این 11 مطالعه موردی، ویراستاران تصویر پیچیده ای از اصلاح برنامه درسی یافته اند که نشان دهنده تنش های عمیق بین برنامه های جهانی و محلی است. از یک سو، شواهد قابل‌توجهی مبنی بر یک شعار سیاست رایج در بحث‌های مربوط به آموزش شهروندی وجود دارد. از سوی دیگر، بدیهی است که این گفتمان لزوماً به برنامه درسی شهروندی که در بیشتر مکان‌ها بر اساس زمینه‌های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی متمایز ساخته می‌شود، گسترش نمی‌یابد. خواه تمرکز بر ارزش‌های اسلامی در پاکستان باشد، گفتمان نوظهور درباره «دموکراسی» چین، محافظه‌کاری نوستالژیک در استرالیا، یا پروژه ملت‌سازی مستمر در مالزی - موارد نشان می‌دهند که ارزش‌ها و ایدئولوژی‌های متمایز اجتماعی برنامه‌های درسی شهروندی ملی را در آسیا می‌سازند. زمینه‌ها حتی در این عصر جهانی‌شده فزاینده.

این مجموعه چشمگیر از مطالعات موردی گروه متنوعی از جوامع، درک رابطه پیچیده بین آموزش شهروندی و برنامه درسی را هم در سطح منطقه‌ای و هم در سطح جهانی آگاه می‌سازد و آن را غنی می‌سازد.

Based on case studies of 11 societies in the world’s most dynamic region, this book signals a new direction of study at the intersection of citizenship education and the curriculum. Following their successful volume, Citizenship Education in Asia and the Pacific: Concepts and Issues (published as No. 14 in this series), the editors, widely regarded as leaders in the field in the Asia-Pacific region, have gone beyond broad citizenship education frameworks to examine the realities, tensions and pressures that influence the formation of the citizenship curriculum. Chapter authors from different societies have addressed two fundamental questions: (1) how is citizenship education featured in the current curriculum reform agenda in terms of both policy contexts and values; and (2) to what extent do the reforms in citizenship education reflect current debates within the society? From comparative analysis of these 11 case studies the editors have found a complex picture of curriculum reform that indicates deep tensions between global and local agendas. On one hand, there is substantial evidence of an increasingly common policy rhetoric in the debates about citizenship education. On the other, it is evident that this discourse does not necessarily extend to citizenship curriculum, which in most places continues to be constructed according to distinctive social, political and cultural contexts. Whether the focus is on Islamic values in Pakistan, an emerging discourse about Chinese ‘democracy’, a nostalgic conservatism in Australia, or a continuing nation-building project in Malaysia – the cases show that distinctive social values and ideologies construct national citizenship curricula in Asian contexts even in this increasingly globalized era.

This impressive collection of case studies of a diverse group of societies informs and enriches understanding of the complex relationship between citizenship education and the curriculum both regionally and globally.