Citizenship and the Origins of Women's History in the United States

تاریخ زنان به‌عنوان یک ژانر در سال‌های رو به زوال قرن هجدهم ظهور کرد، دوره‌ای که طی آن مفاهیم ملیت و احساس تعلق در سراسر کشورهای اروپایی و جمهوری جوان آمریکا گسترش یافت. تاریخ های اولیه زنان ضمن تاکید بر اهمیت خانواده زن در توسعه ملی، از شیوه های اقتصادی، توانایی های فکری و رفتار سیاسی زنان انتقاد کرده بود. این تاریخ‌ها روایتی از طرد را ایجاد کرده بود که تنوع شهروندی مناسب برای زنان را مشروعیت می‌بخشد، و استدلال می‌کردند که باید به شیوه‌ای بسیار متفاوت از مردان ساخته شود: رابطه زنان با ملت باید از نظر مشارکت آنها در امور مدنی در نظر گرفته شود. جامعه و عرصه داخلی اما طغیان انقلاب و ظهور اولین جنبش حقوق زنان، سلطه این روایت را به چالش کشید و تفسیر تاریخ نویسان از تاریخ زنان و ایده شهروندی داخلی را پیچیده کرد.

در شهروندی و ریشه های تاریخ زنان در ایالات متحده، ترزا آن مورفی سیر تحول تاریخ زنان را از اواخر قرن هجدهم تا زمان جنگ داخلی دنبال می کند و نشان می دهد که ایده های رقابتی شهروندی زنان نقشی اساسی در راه هایی که آن تاریخ ها ساخته شدند. این تاریخ فکری به بررسی مفهوم شهروندی داخلی می‌پردازد که در نوشته‌های مشهور سارا جوزفا هیل و الیزابت اللت ترویج شد و رشته‌هایی را دنبال می‌کند که آنها را به نویسندگان تاریخ بعدی، مانند لیدیا ماریا چایلد و کارولین دال، که این روایت‌ها را به چالش می‌کشیدند و طرح می‌کردند، مرتبط می‌کند. زمینه ای برای پیشبرد برنامه مترقی تر حقوق زنان. همانطور که فعالان حقوق زنان به رسمیت شناخته شدند، شهروندی شامل فعالیت هایی می شود که بسیار فراتر از حقوق قانونی خاص برای زنان و شرایط گسترده تر آنها برای گنجاندن در جامعه، اقتصاد و دولت است. شهروندی و خاستگاه تاریخ زنان در ایالات متحده نشان می دهد که شهروندی در قلب تاریخ زنان قرار دارد و در نتیجه، تاریخ زنان تاریخ ملل است.

Women's history emerged as a genre in the waning years of the eighteenth century, a period during which concepts of nationhood and a sense of belonging expanded throughout European nations and the young American republic. Early women's histories had criticized the economic practices, intellectual abilities, and political behavior of women while emphasizing the importance of female domesticity in national development. These histories had created a narrative of exclusion that legitimated the variety of citizenship considered suitable for women, which they argued should be constructed in a very different way from that of men: women's relationship to the nation should be considered in terms of their participation in civil society and the domestic realm. But the throes of the Revolution and the emergence of the first woman's rights movement challenged the dominance of that narrative and complicated the history writers' interpretation of women's history and the idea of domestic citizenship.

In Citizenship and the Origins of Women's History in the United States, Teresa Anne Murphy traces the evolution of women's history from the late eighteenth century to the time of the Civil War, demonstrating that competing ideas of women's citizenship had a central role in the ways those histories were constructed. This intellectual history examines the concept of domestic citizenship that was promoted in the popular writing of Sarah Josepha Hale and Elizabeth Ellet and follows the threads that link them to later history writers, such as Lydia Maria Child and Carolyn Dall, who challenged those narratives and laid the groundwork for advancing a more progressive woman's rights agenda. As woman's rights activists recognized, citizenship encompassed activities that ranged far beyond specific legal rights for women to their broader terms of inclusion in society, the economy, and government. Citizenship and the Origins of Women's History in the United States demonstrates that citizenship is at the heart of women's history and, consequently, that women's history is the history of nations.