Citizen Strangers: Palestinians and the Birth of Israel’s Liberal Settler State

پس از جنگ 1948 و ایجاد کشور اسرائیل، اعراب فلسطینی فقط 15 درصد از جمعیت را تشکیل می دادند، اما بخش بسیار بیشتری از خاک آن را در اختیار داشتند. با ارائه حق رای فوری و به مرور زمان، وضعیت شهروندی، آنها با این وجود متوجه شدند که حرکت، اشتغال و حقوق مدنی خود توسط یک دولت نظامی سختگیر برای تسهیل استعمار سرزمین هایشان محدود شده است. Citizen Strangers نشان می دهد که چگونه رهبران یهودی برای پیشبرد پروژه تاریخی شهرک نشینی خود تلاش کردند در حالی که هنجارهای حقوق بشر بین المللی جدید مجبور به تقسیم قدرت سیاسی با افرادی بودند که می خواستند ریشه کن کنند.

برای آینده دو دهه است که فلسطینیان به عنوان شهروندان یک کشور لیبرال رسمی و تابع یک رژیم استعماری، موقعیت متناقضی در اسرائیل داشتند. نه کمپین دولتی برای کاهش جمعیت فلسطین و نه فرمول بندی شهروندی به عنوان ابزار طرد جمعی نمی تواند معضل اساسی دولت را حل کند: چگونه رای دهندگان بومی عرب را به دولت متصل کند و در عین حال از دسترسی آنها به منابع آن محروم شود. گیج کننده تر، تنش بین آرمان های مخالف فعالان سیاسی فلسطینی بود. آیا این پایان امتیاز یهودیان بود که به دنبال آن بودند یا استقلال ملی همراه با بقیه هموطنانشان در تبعید؟ همانطور که شیرا رابینسون نشان می‌دهد، این تنش‌ها در بنیان دولت - بین امتیازات و برابری، جدایی‌طلبی و شمولیت - امروز جامعه اسرائیل را آزار می‌دهد.