Chronic Pulmonary Hyperinflation

کارگاه‌هایی که در چند سال گذشته برگزار شده‌اند و مجلداتی که پس از آن منتشر شده‌اند، بسیار موفق بوده‌اند و ما را بر آن داشته تا به برنامه‌های اولیه خود ادامه دهیم. هدف اصلی ما رسیدگی به برخی مشکلات بسیار مهم در توانبخشی تنفسی و سپس بحث در مورد مسائل مختلف با افرادی از سراسر جهان بود که درگیر به روز رسانی تجربیات و دانش در این زمینه هستند. بنابراین ما قویاً معتقدیم که این تلاش مستمر از اهمیت اساسی برخوردار است. تورم بیش از حد، که هنوز یک وضعیت بالینی و فیزیوپاتولوژیک تعریف شده ضعیف است، نقطه کانونی این مطالعه حاضر است که با هدف بحث و سنجش مکانیسم‌های فیزیوپاتولوژیک، پیامدهای بالینی و احتمالات توانبخشی در یک بیماری است که تا همین اواخر، توانبخشی تقریباً کاملاً بی اثر به نظر می رسید. با این حال، مشارکت‌های حاضر به ما نشان می‌دهند که توانبخشی چقدر می‌تواند در درمان آن بسیار مهم و همه‌کاره باشد. شاید اگر این شاخه از پزشکی را شاخه‌ای در نظر بگیریم که اکنون دیگر صرفاً از علوم دیگر استفاده نمی‌کند، بلکه سهم خود را فعال می‌کند، به مهم‌ترین جنبه این مطالعه دست خواهیم یافت. اگر اجازه داشته باشم، فقط می خواهم اضافه کنم که چقدر برای من خوشحال کننده است که اذعان کنم چقدر این تلاش مشترک، از نظر بینش واقعی و بالاتر از همه نتایج ششم، در یافتن راه حل هایی برای مشکلاتی که در سال های اخیر به آن پرداخته شده، کمک کرده است.

The workshops that have been held over the past few years and the volumes published in their wake have proved highly successful and have prompted us to press on with our initial plans. Our basic aim was to tackle certain very important problems in respiratory rehabilitation and then discuss the various issues with people from all over the wodd engaged in the updating of experience and know ledge in this field. We therefore firmly believe that this ongoing effort is of fundamental importance. Hyperinflation, which is still a poody defined c1inical and physiopatho­ logical condition, is the focal point ofthis present study, which is aimed at discussing and weighing up the physiopathological mechanisms, c1inical consequences, and rehabilitation possibilities in a disease in which, until relatively recently, rehabilitation had seemed almost totally ineffective. The present contributions, however, show us how very important and versatile rehabilitation may be in its treatment. Perhaps, if we consider this branch of medicine as one which now no longer simply draws upon other sciences, but make an active contribution in its own right, we will have touched upon the most important aspect of this study. If I may, I would just like to add how very pleasing it is for me to acknow ledge how much this joint effort has contributed, in terms of true insights and above all VI results, to finding solutions to the problems addressed in reeent years.