Chirurgie der Milz

به ندرت هیچ حوزه دیگری از فعالیت های جراحی به اندازه جراحی طحال با حوزه های کاری و تحقیقاتی رشته های مرتبط، به ویژه پزشکی داخلی، بلکه فیزیولوژی و بیوشیمی مرتبط است. واضح است که از دست دادن طحال سازگار است. با زندگی شناخته شده از دوران باستان. با این حال، اهمیت عملکردی اندام تنها در سال‌های اخیر بیشتر روشن شده است و هنوز موضوع تحقیق است. امروزه دیگر طحال را به عنوان اندامی کم و بیش زائد نمی بینیم، بلکه به عنوان عضوی بسیار مهم نگاه می کنیم، زیرا به ویژه در هنگام استرس و شرایط اضطراری مفید است. این هیچ عواقبی برای اندیکاسیون برداشتن اندام پاره شده ندارد، زیرا بخیه و تامپوناد خطر بسیار بیشتری نسبت به خارج کردن دارد، اما برای برداشتن یک طحال پاتولوژیک وجود دارد. این امر مستلزم درک عملکردهای اغلب دشوار و پیچیده گردش خون، فرآیندهای ایمنی و هورمونی، و اختلالات تشکیل سلول است. برای جراح، این مستلزم نیاز به رسیدگی به سوالات قلبی عروقی، خونی، ایمونوبیولوژیکی و غدد درون ریز است. بسیاری از سوالات هنوز باز هستند، همه چیز در جریان است. بنابراین یکی اخیراً Z پیدا شده است. به عنوان مثال، در کم خونی های همولیتیک کورپوسکولار، نه تنها گلبول های قرمز غیر طبیعی، بلکه ساختارهای هموگلوبین که از هنجار منحرف می شوند، یا در مهار مغز طحالی، آنتی بادی ها و اختلالات متابولیکی تخمیری گلبول های قرمز و لکوسیت ها، به ویژه اختلال گلیکولیز، تشکیل می شوند. با نگاهی که به فرآیندهای بیماری داریم، کاملا واضح است که در مسیر مورفولوژی به فیزیولوژی و بیوشیمی هستیم.

Kaum ein anderes Gebiet chirurgischer Tätigkeit ist mit den Arbeits- und Forschungsgebieten benachbarter Disziplinen, insbesondere der Inneren Medizin, aber auch der Physiologie und Biochemie, so eng verknüpft wie die Milzchirurgie_ Daß der Verlust der Milz mit dem Leben zu vereinbaren ist, ist seit dem Altertum bekannt. Die funktionelle Bedeutung des Organs wurde jedoch erst in den letzten Jahren weiter aufgeklärt und ist noch Gegenstand der Forschung. Wir sehen die Milz heute nicht mehr als ein mehr oder minder überflüssiges Organ an, sondern als ein sehr wichtiges, da es besonders bei Belastungen und in Notfallsituationen sehr nützlich ist. Für die Indikation zur Entfernung des rupturierten Organs hat dies keine Konsequenz, da Naht und Tamponade ein wesentlich größeres Risiko in sich schließen als die Exstirpation, wohl aber für die Entfernung einer pathologischen Milz. Hierbei ist das Verständnis von oft schwierigen und komplexen Kreislauf­ funktionen, von immunologischen und hormonalen Vorgängen sowie von Zell­ bildungsstörungen notwendig. Für den Chirurgen bringt dies die Notwendigkeit mit sich, sich mit kreislaufphysiologischen, hämatologischen, immunbiologischen und endokrinologischen Fragen auseinanderzusetzen. Viele Fragen sind noch offen, alles ist im Fluß. So fand man neuerdings z. B. bei den corpusculären hämolytischen Anämien nicht nur abnorme Erythrocyten­ formen, sondern von der Norm abweichende Hämoglobinstrukturen oder bei der splenopathischen Markhemmung Antikörper und Fermentstoffwechselstörungen der Erythrocyten und Leukocyten, insbesondere eine Störung der Glykolyse. Wir befinden uns mit unserer Betrachtungsweise von Krankheitsvorgängen ganz offen­ sichtlich auf dem Wege von der Morphologie über die Physiologie zur Bio­ chemie hin.